| | FAQ | Szukaj | Użytkownicy | Rangi | Rejestracja | Profil | Wiadomości | Zaloguj
Linki | Ekipa | Regulamin | Galeria | Artykuły | Katalog monet | Moje załączniki

Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Rezydencje Obronne Rycerstwa Polskiego

Rezydencje Obronne Rycerstwa Polskiego

Geneza rezydencji obronnej jest związana z ówczesnym ustrojem społeczno-gospodarczym średniowiecznej Polski, który początkowo opierał się na strukturze rodowej. Aby obraz rezydencji obronnej był pełen, należy na wstępie przyjąć założenie, iż budowle te wznoszono w centrach majątków ziemskich i były one funkcjonalnie z nimi związane, zapewniając właścicielowi mieszkanie i obronę, a zarazem stanowiły ośrodek administracyjny majątku rodowego. Takie założenie jest w znacznym stopniu uprawnione, gdyż wyrażony wyżej pogląd nie został dotąd zakwestionowany w literaturze przedmiotu, a co więcej zyskał potwierdzenie w podejmowanych dotychczas studiach. Nie można bowiem pominąć źródeł pisanych mówiących o istnieniu prywatnych wsi, a nawet kompleksów składających się z kilku osad skupionych w rękach możnych rodów. Takie zwarte kompleksy posiadali Odrowąże w okolicach Końskich, Awdańcy wokół Skalmierza, Gryfici wokół Ruszczy i Jędrzejowa a Leliwici wokół Chorzewic (Melsztyn) i Tarnowa.
W usytuowaniu rezydencji obronnych decydujące znaczenie odgrywały różnorodne naturalne przeszkody utrudniające w sposób skuteczny dostęp do rezydencji i jej opanowanie. taką gwarancję bezpieczeństwa dawało w szczególności usytuowanie budowli pośród bagnistych łąk, eliminujących możliwość prowadzenia przeciw niej działań oblężniczych. Dojście do zabudowań ograniczało się już na szerokim przedpolu do wąskiej grobli usypanej na podmokłym terenie. Znakomite walory obronne tworzyło również usytuowanie obiektu na wzniosłym cyplu lub samotnym wzgórzu. W takim przypadku prowadzenie działań zaczepnych utrudniały pochyłości stoku, wykluczając stosowanie wszelkiego rodzaju urządzeń oblężniczych.
Warowność rezydencji nie ograniczała się jedynie do istnienia sprzyjającego obrońcom przedpola, wyposażenie ich w kolejne przeszkody sztucznie stworzone, czyli wały, fosy, częstokoły, wzmacniało w sposób istotny obronny zespół budowli, które również same w sobie zawierały pewne elementy aktywnej obrony, czyli wieże, baszty i inne urządzenia techniczne. dopełnieniem całości założenia obronnego było niewątpliwie zaplecze gospodarcze. Dlatego, należy wziąć pod uwagę fakt istnienia zaplecza gospodarczego rezydencji obronnej, nawet jeśli poszukiwania reliktów zabudowy gospodarczej w bezpośredniej bliskości obiektu mieszkalnego są negatywne, to wniosek o braku takiego zaplecza jest błędny, bowiem biorąc pod uwagę tendencje do lokowania średniowiecznych rezydencji w miejscach z natury obronnych, których to walor posiadały podmokłe łąki lub wyniosłe cyple i wzgórza, nonsensem byłoby spodziewać się odkrycia pozostałości gospodarczego zaplecza na terenie bezpośrednio przylegającym do warownego obiektu. Trudno sobie wyobrazić budowle inwentarskie i inne urządzenia gospodarcze wznoszone na mokradłach lub stromo opadających wzniesieniach. Były one najprawdopodobniej usytuowane we wsiach, niejednokrotnie znacznie oddalonych.

Pon 03 Gru, 2018 9:25

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Sama rezydencja obronna w tym okresie najczęściej "Gródek Stożkowy" była niewielka otoczona wokół wałem ziemnym, utwierdzonym deskami i kołkami. U jego podnóża rów głęboki i ostrokoły w ogniu opalone, gęsto w ziemi zabijane. Na szczycie wału palisada z pni dębowych bitych gęsto obok siebie, w ścianę ustawionych. W tymże wale z dogodnej strony usytuowana wysoka wieża bramna, do której podchodzi się po drewnianym moście. Wewnątrz stał dwór wielki, przysadzisty, zwany - curia, z bierwion starodrzewnych, a w nim sień, izba wielka, komnata, komora i alkierze. Na podwórcu studnia, szopa (t.j. stajnia) i kuchnia. Czasem z uwagi na niewielkie rozmiary i skąpość miejsca wewnątrz gródka zamiast dworu wznoszono wieżę obronno-mieszkalną (turis), na ogół o konstrukcji drewnianej, rzadziej murowanej, składającej się z 2-4 kondygnacji, na każdej jedno lub dwa wnętrza. Część dolną takiej wieży zajmowały pomieszczenia gospodarcze, górną mieszkalne. Istniała tez forma gródka silnie ufortyfikowanego, tzn. castrum, którego wały były wzmocnione wewnątrz konstrukcją drewniano-kamienną i znacznie podwyższone, a zabudowę wewnętrzną stanowiła wieża (stołp) oraz dom mieszkalny (kamienica) mający 2-3 kondygnacje, studnia i obiekty zaplecza.
Niebagatelną rolę przy powstawaniu rezydencji obronnej miały kaszty jej wznoszenia i chociaż były inwestycjami niezbędnymi to bardzo kosztownymi. Wiadomo iż wzniesienie średniej wielkości murowanej rezydencji obronnej szacowano na sumę około 600 grzywien. Jest więc faktem oczywistym, że przedsięwzięcie takie pozostawało poza możliwościami uboższej, a nawet średnio zamożnej szlachty. Również podjęcie budowy drewniano-ziemnej ufortyfikowanej siedziby jeśli oceniamy koszty tej inwestycji w granicach kilkudziesięciu grzywien, było znacznym wysiłkiem finansowym.

Pon 03 Gru, 2018 9:29

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dla porównania, budynek drewniany (wzniesiony w 1394 roku) składający się z komnaty i izby przedzielony sienią, szacowano na 9 grzywien, 17 skojcy i 1 kwartę. Nie był to jednak pełen koszt jego wzniesienia, gdyż nie uwzględniono w nim ceny budulca w postaci drewna. A dom piętrowy murowany (powstały w dwa lata) oszacowano na 225 grzywien. Oczywiście koszty ponoszone przy wznoszeniu rezydencji mogły być pokryte ze sprzedaży co najmniej jednej dobrze zagospodarowanej wsi, skoro ich ceny w końcu XIV wieku dochodziły nawet do 900 grzywien, a wartość jednego łanu kształtowała się w granicach 20-30 grzywien. (R . Łąkowski 1964 s.45).
Trudno sobie jednak wyobrazić, iż kapitał inwestycyjny znajdował swe źródło w wyprzedaży dóbr ziemskich, bowiem musimy sobie zdawać sprawę, że już 5 wsi było wystarczającym kryterium przynależności majątku do wielkiej własności ziemskiej. Uszczuplenie swych dóbr obniżało status społeczny, spychając do grupy średnio a nawet drobnych posiadaczy ziemskich, (S. Gawęda 1966 s 5). Trudno się zatem dziwić, że szlachta niezwykle rzadko szukała źródeł kapitału inwestycyjnego w sprzedaży ziemi.
Z czasem rezydencje obronne uległy modyfikacji. W przypadku curii (zamku) wał ziemny został rozebrany lub zastąpiony kamiennym albo ceglanym murem obronnym. Przykłady tego typu budowli to zachowane do dzisiaj zameczki w Dębnie i Oporowie. Curia (dwór) stały się obiektami półotwartymi, otoczonymi jedynie płytką fosą lub murkiem kamiennym bądź drewnianą palisadą. Natomiast, turis (wieża) ulegał zanikowi lub przekształceniu w kamienicę (Dwory obronne w Skrzyszowie, Jeżowie czy Rzemieniu).


Dwór Obronny w Jeżowie

Pon 03 Gru, 2018 9:37

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny w Jeżowie

Dwór w Jeżowie wznosi się pośród drzew, na łagodnie opadającym ku rzece Białej stoku, po zachodniej stronie drogi prowadzącej ze Stróż do Bobowej. Zbudowany został najpewniej pod koniec XV wieku, a w 1529 roku trafił w ręce Adama Strasza herbu Ogończyk. Przebudował on dwór, obniżając go o jedną kondygnację, a do południowej części z owalną wieżą dobudował tej samej szerokości część północną. Prace ukończono w 1544 roku, o czym informuje tablica nad wejściem do dworu, z herbem Ogończyk i napisem: „Gdi Pan Bóg Snami Wsytko Miecz Będziemy”. Pierwotnie dwór posiadał umocnienia w postaci ostrokołu i fosy, której zarys jest jeszcze widoczny. Piętrowy dwór jest posadowiony na wysokich piwnicach, zbudowany z ciosów piaskowca i otynkowany, nakryty dachem gontowym. W południowo-wschodnim narożniku znajduje się owalna baszta. Jej górna, szersza część wspiera się na kilkunastu kroksztynach (wspornikach) w formie arkadek, obiegających basztę dokoła. Wejście do dworu prowadzi po schodach przy ścianie północnej, pod którymi znajdują się drzwi do wysokich piwnic. Plan dworu jest zbliżony do kwadratu, podzielonego wewnątrz na cztery podobnej wielkości pomieszczenia. Tylko na piętrze, od strony północnej, znajduje się duża sala, zajmująca połowę budynku. Wewnątrz zachowały się elementy pierwotnej kamieniarki renesansowej oraz renesansowe malowidła na ścianach sal.



Wto 04 Gru, 2018 15:23

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny w Skrzyszowie

Dwór powstał w pierwszej połowie XVI wieku jako wieża obronna, rozszerzona do postaci kamienicy pod koniec XVI wieku. O godną siebie rozbudowę zadbał Hieronim Mielecki, starosta brzesko-kujawski i sandomierski, który nabył Skrzyszów w roku 1583 od Stanisława Winiarskiego i opierając się o bryłę wcześniejszego obiektu rozbudował go i otoczył ziemnymi fortyfikacjami, na które składały się bastiony, wały i fosa. Jako siedziba właścicieli dwór służył połowy XVII wieku gdy tuż obok pobudowano obszerniejszy dwór drewniany. W 1915 roku, po spaleniu się dworu drewnianego, ówcześni właściciele założenia dworskiego, Paliszewcy rozpoczęli remont dworu obronnego przystosowując do do potrzeb mieszkalnych. W latach w latach 1989-1996 nowi właściciele przeprowadzili remont generalny dworu zachowując jego formę. Dwór jest wpisany do rejestru zabytków.



Wto 04 Gru, 2018 16:34

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny w Szymbarku

Renesansowy dwór wznoszony w dwóch etapach. Budowę rozpoczęto w pierwszej połowie XVI wieku, a zakończono w latach 1585 – 1590 dla możnego rogu Gładyszów. Dwór zbudowano z miejscowego kamienia łamanego z dodatkiem cegły. W drugiej fazie budowy bryłę dworu zwieńczono attyką arkadową, na elementach której umieszczono sgraffito z motywami geometrycznymi, przeplatanymi fantastycznymi maskami. Okna obiektu posiadają bogato profilowaną renesansową kamieniarkę. Kasztel zbudowany jest na planie prostokąta o bokach długości 20 i 13 metrów. Posiada cztery narożne baszty alkierzowe, których piętra wystają poza lico murów i wsparte są na kamiennych kroksztynach. W budynku znajdują się trzy kondygnacje – piwnice, parter, piętro. zamieszkiwany był do końca XVIII wieku. Po Gładyszach przechodził kolejno we władanie Strońskich, Siedleckich, Bronikowskich, Rogoyskich, Sękiewiczów i Kuźniarskich. W XIX wieku mieściła się w nim gorzelnia i magazyn zbożowy. W latach lat 50. XX wieku podjęto jego odbudowę, która z różnych względów udało się zakończyć dopiero w 2011 roku.



Wto 04 Gru, 2018 17:42

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny w Wysokiej

Dwór wzniesiono w XVII wieku z kamienia łamanego i cegły, na planie prostokąta. Naroża budynku wzmocnione są szkarpami, a ściany otynkowane. Piętrowy, podpiwniczony dwór nakrywa wysoki, czterospadowy dach ceramiczny, z czterema wystawkami w połaciach. Na parterze układ wnętrz dworu jest jednotraktowy, natomiast na wyższych kondygnacjach wprowadzono wtórne podziały. Głębokie, podzielone filarami piwnice nakrywają sklepienia kolebkowe z lunetami. Na parterze obszerna sień wiedzie do salonu (po lewej stronie) i do kuchni (po prawej). Sień i salon nakrywają sklepienia kolebkowe z lunetami, a kuchnię drewniany strop. Z sieni na piętro prowadzą szerokie, drewniane schody. Pomieszczenia piętra nakryte są, podobnie jak kuchnia, stropami drewnianymi. Otwory wejściowe na parterze zdobią proste, kamienne obramienia wczesnobarokowe. Dwór był zamieszkiwany aż do 1848 r., kiedy to, opuszczony, pełnił rolę spichlerza. Wyremontowany w latach 1910-1912, odzyskał funkcję rezydencji mieszkalnej. Niestety jesienią 1939 roku budynek spłonął. W 1988 roku opuszczony i zrujnowany budynek kupili Pilchowie z Krakowa. Przeprowadzili gruntowną restaurację obiektu, przywracając mu dawna świetność.





Teraz moja gorąca prośba, jeśli są panom znane podobne dwory obronne, to proszę o ich zaprezentowanie. Uśmiech

Wto 04 Gru, 2018 18:12

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny w Wieruszycach

Dwór w Wieruszycach został wzniesiony w XV wieku. A w zasadzie jego część, ponieważ początkowo była to wieża obronna, która w XVI i XVII wieku została rozbudowana do obecnej formy. Niestety okres świetności dworu nie trwał długo. W połowie XVII wieku przeszedł w ręce rodziny Ołtarzewskich. Wybudowali oni obok nowy dwór mieszkalny który niestety nie przetrwał do naszych czasów, a dwór Wieruskich zamienili na spichlerz i od tej pory zaczął on popadać w ruinę zmieniając właścicieli, najpierw przechodząc na własność rodziny Meysnerów, później Padlewskich. Po II wojnie światowej dwór przejęło Państwo, a w 1981 roku ponownie przeszedł w ręce prywatne. Staraniem nowego właściciela wykonano wiele prac konserwacyjnych. Położono tynki wewnętrzne i podłogi, wymieniono poszycie dachu. Jednak z uwagi na ogrom kosztów, dwór nadal wymaga wiele zabiegów, które właściciel zamierza wykonywać w miarę swoich możliwości.

Dzięki prowadzonym w latch 60. XX wieku badaniom archeologicznym i architektonicznym dworu w Wieruszycach wiadomo, że najstarsza część założenia znajdowała się na południe od obecnie zachowanego budynku. Odsłonięto partie fundamentowe budowli na narysie prostokąta (11x14 m), prawdopodobnie wieżowej. W drugiej fazie na początku XVI wieku rozbudowano poprzednie założenie i wzniesiono wieżę obronno-mieszkalną o wymiarach 14,5x15 metra. Trudno określić fundatora tych pierwszych budowli, wymagających sporych nakładów pieniężnych. Trudno też znaleść odpowiedz co spowodowało zniszczenie tych budowli, wiadomo jedynie że w oparciu o fragmenty ich murów Wieruscy wznieśli nową siedzibę typu "kamienica". Renesansowa rozbudowa dworu prowadzona była od lat 30. XVI wieku przez Wincentego Wieruskiego o czym świadczy kamienny portal z datą 1531 znajdujący się w piwnicach budowli.

Zachowany do dziś budynek zbudowany został z kamienia łamanego z dodatkiem cegły, na planie prostokąta, z murami dochodzącymi do dwóch metrów grubości. Na parterze i piętrze są po dwa pomieszczenia przedzielone wąskim korytarzykiem oraz po jednym pomieszczeniu w baszcie. Dwór nakryty jest dwoma dachami czterospadowymi pobitymi gontami, o równoległych kalenicach; baszta gontowym daszkiem stożkowym. Dwór wieruszycki ma wyraźnie renesansową kamieniarkę okienną, a w baszcie strzelnice kluczowe. Był więc przystosowany do obrony przed agresorami z sąsiedztwa czy też niewielkimi oddziałami wojska. Jego obronność wzmacniała fosa od strony wschodniej i położenie na wzgórzu. Piwnice i parter pełniły prawdopodobnie funkcje gospodarcze, pomieszczenia reprezentacyjne, wyposażone w większe okna mieściły się na piętrze. Wg tradycji przekazywanej przez miejscowych jeszcze na początku XX wieku w baszcie kiedyś miała znajdować się kaplica, w której pierwotnie była figura Matki Bożej.

W sąsiedztwie dworu założono ogród w stylu renesansowym w postaci kwater położonych na opadających na południe tarasach. W późniejszych wiekach ogrody zastąpił rozległy park, dziś już mocno zatarty.




Nie 09 Gru, 2018 13:33

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny w Graboszycach

Dwór obronny w Graboszycach został zbudowany w stylu renesansowym około 1575 roku z fundacji Dziwisza Brandysa herbu Radwan. Początkowo dwór posiadał cechy renesansowe, w tym attykę, a obronę prócz z fosy zapewniały strzelnice na parterze ale jego dzisiejszy wygląd nie wiele odbiega od pierwotnego. Od 1626 roku dwór należał do Jana Cichockiego, później do Porębskich, Krasińskich i Tomasza Russockiego. Około połowy XVIII wieku za sprawą rodu Sołtyków został przebudowany w stylu barokowym, m.in. wykonano wtedy dach łamany, zmieniono wystrój wnętrz. Kolejna zmiany miały miejsce w XIX wieku, kiedy właścicielem był hrabia Stanisław Sołtyk a następnie baron Blejtfeld. Przebudowano klatkę schodową, postawiono budynek zarządówki na terenie ogrodu krajobrazowego obok innych budynków gospodarczych od strony południowej i wschodniej. Od 1864 do 1945 roku roku właścicielami była rodzina Chrząszczów. Pod koniec II wojny światowej rezydencja uległa niewielkim uszkodzeniom i została opuszczona. Po zakończeniu działań wojennych i wywłaszczeniu ostatnich właścicieli w dworze mieścił się między innymi magazyn. W 1952 roku, podczas renowacji, zmieniono dach łamany dworu na dach czterospadowy. We wnętrzu zachowały się ślady polichromii. Od 2002 roku dwór jest w rękach prywatnych. Obecny właściciel Franciszek Fryc przeprowadził remont, który zakończono w 2017 roku. Dwór jest otoczony z trzech stron fosą, z czwartej stawem.



Czw 13 Gru, 2018 14:10

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny w Widuchowej

Dwór powstał w 1620 roku z inicjatywy Mikołaja Krupki, pana tutejszych włości. Nadano mu styl późnoklasycystyczny, ale formą przypomina bardziej miejskie kamienice i wille aniżeli wiejską posiadłość utożsamianą z polskim dworem. Charakter budowli jest jednak typowo obronny, bryła zwarta, na planie kwadratu, bez dodatkowych elementów zdobiących elewację, dach o stosunkowo niskim nachyleniu pozbawiony mansardy. Wysokie przyziemie z małymi okienkami i ponad nim piano nobile zaopatrzone w niewiele większe otwory okienne przywodzi na myśl strażnicę, lub obiekt wojskowy. W przyziemiu od strony frontu zaprojektowano podcienie oparte na rzędzie jońskich kolumn. Warto zobaczyć przejście w podcieniu zwieńczone sklepieniem krzyżowym i kolebkowo-krzyżowym ze zwornikami w kształcie rozet . Nad wejściem do sieni widnieje kartusz z łacińskim napisem „Nicolaus Krupka in Mykowice et Widuchowa heres a dificavit anno domine 1620" upamiętniającym pierwszego właściciela. Dawniej dwór był jeszcze otoczony murem warownym, wewnątrz którego zbierała się okoliczna szlachta w razie zagrożenia, lub innej potrzeby.

W XVIII wieku dwór wraz z całym majątkiem odkupił biskup krakowski Konstanty Szaniawski. W roku 1725 przeznaczył widuchowskie dobra na uposażenie założonego przez siebie seminarium kieleckiego. Przez kolejne przeszło sto lat dochody z majątku zasilały kieleckich kleryków. Nieco później - w czasie Powstania styczniowego w okolicy Widuchowy dochodziło do licznych potyczek, a po upadku powstania władze carskie skonfiskowały majątek w ramach represji i przekazany za zasługi w tłumieniu powstania gruzińskiemu księciu Dawidowi Wachwawidze. Jego syn zamieszkał w Widuchowej na stałe. Po rewolucji w Rosji, przez cały okres międzywojnia Widuchowa stała się schronieniem dla gruzińskich emigrantów, a dwór był w tym czasie ośrodkiem ich życia towarzyskiego. W 1937 roku księżna Ksenia sprzedała dwór kpt. Bolesławowi Makowskiemu, oficerowi wojska polskiego. Po wojnie dwór nie został zabrany przez komunistów i do dziś jest własnością krewnych rodziny. Dzięki inicjatywie właścicieli i z pomocą miejscowej ludności dwór zaczyna odzyskiwać dawny blask.



Czw 13 Gru, 2018 15:51

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny we Frydmanie

Dwór został zbudowany przez Gyorgyego Horvatha w latach 1589-90. Był to jednopiętrowy murowany z kamienia budynek. Zbudowany został na planie prostokąta z dwoma alkierzowymi wieżami w tylnej elewacji. Na co dzień alkierze pełniły funkcję mieszkalne ale w razie zagrożenia umożliwiały obronę flankową. Od frontu budynek posiadał środkowy ryzalit w którym znajdował się portal główny. Na narożach umieszczono ukośnie nadwieszone wykusze wsparte na kroksztynach. Dwór przykryty był dachem pogrążonym oraz ozdobiony attyką. Całe założenie otaczała fosa nawodniona wodą z pobliskiego potoku. Po śmierci ostatniego z Horwathów w roku 1857 Frydman po kądzieli stał się własnością rodziny Salomonów. Niestety Aladar Salomon nie wykazywał większego zainteresowania obronnym kasztelem. W budynku umieszczono serownię. Brak dbałości spowodował że już pod koniec wieku XIX obiekt stał opuszczony i mocno zdewastowany. W 1910 roku dwór odebrano za długi Salamonowi i sprzedano Józefowi Noworolskiemu. Nowy właściciel przebudował dwór, pozbawiając go wielu cech typowych dla renesansu, między innymi usunięto attyki, kamienne obramienia okienne i portal wejściowy. Wykonano nowy czterospadowy dach, a wieże przykryto hełmami. W takiej formie dwór dotrwał do naszych czasów. Niestety prace wówczas przeprowadzone należy uznać za dewastację tego zabytkowego obiektu. Obecnie jest on prywatnym budynkiem mieszkalnym, a właściciel nie zgadza się na jego zwiedzanie.




Po przebudowie z 1910 roku

Stan obecny

Sro 19 Gru, 2018 20:52

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Dwór obronny w Skrzydlnej

Zbudowany w drugiej połowie XVI wieku z inicjatywy Prokopa Pieniążka herbu Odrowąż, ówczesnego właściciela Skrzydlnej. Powstał jako budowla dwukondygnacyjna na planie prostokąta, otoczony wałem i fosą, początkowo miał charakter renesansowy. Swoją obecną formę uzyskał w wyniku przebudowy w XVIII wieku. W pomieszczeniach na parterze zachowały się sklepienia kolebkowe i krzyżowe; na piętrze, w dawnej kaplicy, sklepienie zwierciadlane. Zewnętrzne mury są wsparte dwiema skarpami usytuowanymi po przeciwległych stronach budowli. Do dziś zachowały się też resztki fos. Obecnie dwór niszczeje, w niektórych oknach brakuje szybek, rynny są zniszczone, odpadają fragmenty tynku.


Sro 19 Gru, 2018 21:28

Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:   
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Możesz dodawać załączniki w tym forum
Możesz ściągać pliki w tym forum



Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników Forum.
Redakcja magazynu "Inne Oblicza Historii" nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.