Gen. Rayski [e-book]

GENERAŁ RAYSKI - kalendarium życia gen. bryg. pil. inż. Ludomiła A. Rayskiego

Z przyjemnością informuję, iż pod internetowym adresem http://www.lotnisko-krosno.com.pl/ historycy oraz pasjonaci tradycji wojskowości polskiej - w szczególności specjalizujący się w tradycjach lotniczych II RP - mogą zapoznać się z najbardziej obszerną z dotychczas wydanych* (168 s.) biografią gen. bryg. pil. inż. Ludomiła Rayskiego.

Autorem tego naprawdę ciekawego opracowania jest zamieszkały w Warszawie publicysta Jerzy Wojciech Wypiórkiewicz (ur. w roku 1937) - zafascynowany od urodzenia lotnictwem i jego historią, Autor opracowań „Orły i pingwiny” (1997 r. Wyd. D. Majsak), „Testament Orła” (1998 r. Wyd. BT) oraz serii artykułów publikowanych przez Wrocławską Gazetę Polską oraz zamieszczanych na łamach portalu AlbumPolski.pl; współzałożyciel Historycznego Towarzystwa Lotniczego im. Generała Aleksandra Gabszewicza z siedzibą w Warszawie.

Trzecia książka Jego autorstwa „Z Czasławia na Mortlake” - stanowiąca kalendarium życia i pracy bojowej gen. L. Rayskiego (nagrodzona I-szą nagrodą w Konkursie literackim im. Bolesława Orlińskiego w roku 2003), poza kilkunastu egzemplarzami wydanymi staraniem Autora z zamiarem „obdarowania” osobistych przyjaciół nie trafiła na rynek księgarski. Na szczęście dla Czytelników całkiem niedawno Pan Jerzy znalazł „chwilę” czasu, aby wprowadzić drobne, techniczne poprawki do ww. opracowania (w większości wynikające z aktualnego stanu badań nad historią wojskowości polskiej) i - ku radości Czytelników - upublicznić swoją pracę pod zmienionym tytułem „GENERAŁ RAYSKI - kalendarium życia gen. bryg. pil. inż. Ludomiła A. Rayskiego”. Jak wcześniej napisano jest ona dostępna na http://www.lotnisko-krosno.com.pl/, jako plik PDF.

„GENERAŁ RAYSKI - kalendarium życia gen. bryg. pil. inż. Ludomiła A. Rayskiego” to biografia postaci niezwykłej. Urodzony w roku 1892 r. (zmarł w roku 1977), bezpośredni i aktywny uczestnik trzech wojen (zawieszenie broni w połowie marca 1940 r. uniemożliwiło Generałowi udział w kolejnej, tj. „Wojnie Zimowej”), prawdopodobnie dotychczas najbardziej kompletny polski pilot wojskowy, który w wieku przeszło 50 lat - w trakcie II Wojny Światowej - latał bojowo zarówno na jednosilnikowych myśliwcach 318 Dywizjonu Myśliwsko-Rozpoznawczego, jak i potężnych 4- silnikowych ciężkich bombowcach 1586 Eskadry Specjalnego Przeznaczenia, „na ochotnika” niosąc pomoc Powstaniu Warszawskiemu, w charakterze II pilota. Spełniony także jako pilot wyczynowy, dowódca odpowiadający w latach 1926 - marzec 1939 r. za system szkolenia polskich lotników wojskowych oraz kreator polityki rozwoju krajowego przemysłu lotniczego. Bezkompromisowy i pryncypialny „Państwowiec”, nie tolerujący niejasnych układów biznesowych w otoczeniu przemysłu lotniczego, następnie niesłusznie (ale za to zażarcie) atakowany za błędy rzekomo popełnione na stanowisku Dowódcy Lotnictwa w MSWoj. przez politykierów pokroju „młota na Sanatorów” płk. (w LWP gen. dyw.) I. Modelskiego. Niepotrafiący sobie z tymi atakami do końca poradzić (ignorując po prostu - w pewnym momencie - groteskowe zarzuty, jakoby On będąc wg starszeństwa w roku 1939 SZEŚĆDZIESIĄTYM generałem WP**, pozbawiony niezbędnych kompetencji oraz wystarczającego budżetu, funkcjonując w rzeczywistości pozaborczej mizerii gospodarczej był jednym z tych, których istotne zaniedbania [???] przyczyniły się do wyniku Kampanii Wrześniowej’ 39).
Zarzutów stawianych Generałowi Rayskiemu prawie nikt na Wychodźstwie nie traktował poważnie (przynajmniej w środowisku t.zw. Braci Lotniczej), czego dowodem jest powierzenie Generałowi Rayskiemu w roku 1948 funkcji Prezesa Samopomocy Lotniczej, organizacji przekształconej następnie w Stowarzyszenie Lotników Polskich. Jednak „czarną legendę” Generała Rayskiego w Kraju - jak można domniemywać - na zlecenie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego umiejętnie budowała propaganda PRL, inspirując lub wręcz sterując powtarzającymi się kampaniami kłamstw i pomówień, realizowanymi najprawdopodobniej w związku z superwizją Generała Rayskiego, dotyczącej dwóch agresorów / okupantów II RP (kilku polskich generałów po 17.09.1939 r. walczyło z Sowietami, jak np. gen.gen. Wilhelm Orlik-Rückemann, Franciszek Kleeberg, jednakże przywołani generałowie - zaskoczeni rozwojem wypadków - w odróżnieniu od Generała Rayskiego nie walczyli z pobudki ZADEKLAROWANEJ chęci zwalczania sowieckiego imperializmu, ale byli raczej powodowani gotowością wypełnienia obowiązku żołnierskiego, który zamysł wykonali - w niezwykle trudnych warunkach - z najwyższą determinacją, umiejętnościami oraz honorem).

Wracając do opracowania „GENERAŁ RAYSKI - kalendarium życia gen. bryg. pil. inż. Ludomiła A. Rayskiego” Autorstwa Jerzego W. Wypiórkiewicza stwierdzić należy, że jest to praca, stanowiąca wynik wieloletnich badań, która powinna znaleźć się w biblioteczce cyfrowej każdego pasjonata historii. Drobnym mankamentem opracowania jest brak części załączników, o których Autor wspomina w tekście, a które obecnie są sukcesywnie dołączane / uzupełniane - w miarę możliwości czasowych Osób współpracujących z Autorem - co jednak może jeszcze potrwać czas jakiś, ze względu na ich niezwykle dużą objętość (prawie każde skreślenie pióra J. Wypiórkiewicza ma swoje potwierdzenie w kopiach zgromadzonych przez Niego dokumentów).

Kończąc raz jeszcze zachęcam do lektury, która ma tą dodatkową zaletę, iż w omawianym przypadku zakup nic Czytelnika nie kosztuje.


*) wcześniej „Lot ku gorzkiej sławie. Gen. Ludomił Rayski” Jerzego S. Łątki, Społeczny Instytut Historii i Kultury Turcji, 1993. Wydanie I; liczba stron: 90. Opracowanie wznowiono w r. 1994 (wydanie II poszerzone, s. 127).
Jerzy S. Łątka (ur. w roku 1944) pisarz, etnolog, orientalista, dziennikarz, dr nauk humanistycznych z zakresu historii kultury, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1973 (do rozwiązania pisma w stanie wojennym) pracownik i członek redakcji dwutygodnika „Student”, w latach 1982-1986 r. członek redakcji periodyku „Zdanie”. Publikował także w „Przekroju”, „Tygodniku Powszechnym” i prasie krakowskiej. W latach 1991 - 2003 r. prezes Społecznego Instytutu Historii. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich od 1976 oraz członek-założyciel Stowarzyszenia Autorów Polskich.
Źródło: Internet

**) lista starszeństwa generałów polskich w 1939 r. autorstwa Rafała „Zelint” Białkowskiego http://www.dws-xip.pl/wojna/bio/bio6.html

Pon 08 Kwi, 2013 20:34