Patrynius porównywanie sytuacji Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Finlandii w ramach Cesarstwa Rosyjskiego jest trochę bez sensu ponieważ mamy do czynienia z dwoma z pozoru podobnymi ale naprawdę zupełnie innymi organizmami państwowymi.
W skrócie: Wielkie Księstwo Finlandii stworzyli Rosjanie po oderwaniu od Szwecji ziem fińskich od Szwecji w 1809 r. Finowie traktowali je jak ojczyznę: było to ich pierwsze państwo. Związane z imperium carskim, jemu zawdzięczało istnienie.
Kongresowe Królestwo Polskie było nędznym skrawkiem dawnego, potężnego Królestwa Polskiego, które dawniej wiodło z Rosją zwycięskie wojny aż w końcu zostało przez nią pogrzebane. Mimo to Polska przeciw Rosji podnosiła się w powstaniu kościuszkowskim i kampanii 1812 r.
To co dla Finów było szczytem dla nas było namiastką, która w marzeniach Polaków miała posłużyć w sprzyjających okolicznościach jako przyczółek do odbudowy prawdziwego Królestwa Polskiego.
Rosjanie doskonale o tym wiedzieli i dlatego konstytucja Kr. Pol. szybko stała się dla nich niewygodnym gorsetem, z którego powoli się starali się wyzwolić. To z kolei doprowadziło do powstania listopadowego.
Tak więc dla Finów Rosja była gwarantem istnienia i funkcjonowania autonomii i dlatego wiernie jej służyli. Pozwolę sobie zacytować tu pewien fragment artykułu, który dobrze ukazuje sytuację Finów pod panowaniem rosyjskim w okresie powstania listopadowego:

Cytat:

Był ciemny zimowy wieczór, 12 grudnia 1830 r., gdy 746 żołnierzy Gwardii Fińskich Strzelców zgromadziło się na placu apelowym w Helsinkach. Rozkaz, który otrzymali, był wyraźny: przygotować się do wymarszu, by wzmocnić armię rosyjską, koncentrującą się nad granicą Królestwa Polskiego. Gdy pułkownik Anders Edvard Ramsay, dowódca Gwardii, czytał carski rozkaz, żołnierze krzyczeli z radości – cieszyli się, że mogą dowieść lojalności wobec cara. /.../ Powstanie Listopadowe zdeterminowało los Polski i Finlandii w Imperium Rosyjskim na resztę XIX w. Polska próba odzyskania niepodległości zakończyła się fiaskiem, represjami i niewolą, aż do 1918 r. I na odwrót: udział fińskich żołnierzy w stłumieniu powstania sprawił, że Wielkie Księstwo zdołało wzmocnić swą autonomię za zgodą imperatora. Jest okrutnym paradoksem historii, że fińska autonomia była przynajmniej po części oparta na destrukcji Polski.

Ta arcy lojalna postawa nie obroniła zresztą Finów od rusyfikacji jaka zaczęła się w ich kraju w latach 80 XIX w. aż do likwidacji szybko zresztą przywróconej autonomii dokonanej przez cara Mikołaja II.
_________________
"Każdy żałosny dureń, który nie posiada nic na świecie, z czego mógłby być dumny, chwyta się ostatniej deski ratunku, jaką jest duma z przynależności do danego narodu."
Artur Schopenhauer

Pią 04 Gru, 2009 11:55

Polska i Finlandia

Polska. Tak.
Finlandia!?
A kto z Was spojrzał na mapę EuropY?! Jesteśmy jej przedpokojem. I zawsze będziemy!!! Żadne NATO i Pershingi nas przed tym nie uratują.
Zostawili nas wtedy i teraz zostawią.
Jesteśmy tylko MY!
Kiedy był rok 56 miałem 2 lata,
w 68 ojciec powiedział tylko jedno zdanie (Gliwice, Trynek,obok lotniska, ale oni lecieli skądś dalej, znaliśmy dźwięki samolotów, ale to był taki głuchy grzmot, w nocy wszyscy staliśmy, wiedziałem, że dzieje się coś złego):- Idą na Czechów,
W 80 roku nie miałem wątpliwości, trzeba iśc. I poszedłem. Pół roku w internowaniu. Kariery nie ze zrobiłem i nie zrobię. Każdy z Was, nawet ten najbardziej pesymistyczny, zrobi, to co każdy z nas. Pójdzie dalej!
Ot, Polacy! I to wszystko. [email protected]

Sob 19 Gru, 2009 13:06

Problem był według mnie drodzy koledzy również taki, iż każdy polak posiada wrodzoną skłonność do - limerum conspiro czyli do spiskowania i zawiązywania roznych buntow. Wiec w moim odczuciu to wyglada tak iz nawet gdyby Napoleon wzgral w 1812 w Rosji utrzymalby tylko Ksiestwo Warszawskie moze w nieco szerszych granicach i z Gdanskiem jako portem nadbaltzckim w jego granicach. A w takim przypadku polacz zbuntowalibz sie nie przeciw carskiej Rosji lecz cesarskiej Francji, a staloby sie tak poniewaz wczesniej czy pozniej mieliby dosc bycia miesem armatnim dla ambicji Napoleona i chcieliby moc sami o sobie stanowic. Ale to jest tylko moje relatywne odczucie.

Pon 08 Lut, 2010 13:27

Ja nie będę snuł dłuższych czy krótszych dywagacji, bo i tak je podważycie, zadacie setki pytań itp. Ja opowiadam się za Królestwem Polskim.

Wto 13 Lip, 2010 12:57