Wybitne kobiety w średniowieczu

Pomyślałem sobie, że w tych wszystkich rozważaniach na forum brakuje tematu o kobietach. W wiekach średnich zdarzały się wybitne i nieprzeciętne przedstawicielki płci pięknej. Na myśl przychodzą mi takie osoby jak Eleonora Akwitańska, Teodora, Lukrecja Borgia..... a wam?

Sob 08 Gru, 2007 23:03

Księżna Jadwiga, żona Henryka Brodatego, o której Mariusz Urbanek napisał kiedyś w żartobliwym tekście "Ściąga milenijna" opublikowanym w "Odrze", że: "Pierwszą wrocławską świętą została Jadwiga (też Niemka), bo ślubowała małżeńską wstrzemięźliwość. Przyszło to jej tym łatwiej, że wcześniej urodziła mężowi siedmioro dzieci, co jest jeszcze jednym dowodem na niemieckie zamiłowanie do porządku".

Sob 08 Gru, 2007 23:27

Cytat:

Księżna Jadwiga, żona Henryka Brodatego, o której Mariusz Urbanek napisał kiedyś w żartobliwym tekście "Ściąga milenijna" opublikowanym w "Odrze", że: "Pierwszą wrocławską świętą została Jadwiga (też Niemka), bo ślubowała małżeńską wstrzemięźliwość. Przyszło to jej tym łatwiej, że wcześniej urodziła mężowi siedmioro dzieci, co jest jeszcze jednym dowodem na niemieckie zamiłowanie do porządku". Bardzo szczęśliwy

Dodajmy do tego, że biedny Henryk nie miał z niej ogromnego pożytku (poza dziećmi i jedynym synem, który dożył wieku dojrzałego), którego świętość mamusi nie uratowała przed stratą głowy...

Wracając do twej wypowiedzi Cezarze, faktycznie mało docenia się rolę kobiet, bowiem światem rządzili w większości mężczyźni, a wedle starego porzekadła głową kręci szyja, czyli kobieta. I ja szukałbym częściej tychże "szyj".

Nie 09 Gru, 2007 11:59

Choć jeśli zaczynamy zajmować się kobietami w średnich wiekach i tymi, które coś znaczyły, niejednokrotnie stając się silnymi niczym mężczyźni (oczywiście w rozumieniu zmysłu politycznego), to wymienię na razie jedną. Takową, która niegdyś ogromnie mnie zaintrygowała.

Mahaut d'Artois - hrabina na Artois, par Francji, szanowana przez Filipa Pięknego, nienawidzona przez swojego bratanka Roberta, któremu po licznych procesach odebrała hrabstwo. Jako córka Roberta II Szlachetnego i żona Ottona IV Burgundzkiego, stała się jedną z najważniejszych decydentów we Francji przełomu XIII i XIV wieku. Wydając swoje córki:
Joannę Burgundzką za Filipa V Wysokiego,
Blankę Burgundzką za Karola IV Pięknego
wżeniła się w znamienite dwory panujące.

To tyle z historii o kobiecie, której zmysł polityczny był równy niejednemu wytrawnemu politykowi tego czasu, dodajmy w męskiej postaci. Legenda mówi, że Mahaut była trucicielką, zawładniętą obsesją wyniesienia swoich córek na trony europejskie. Toteż zarzuca się jej trucie pierworodnych Filipa IV by dalsi jego synowie mogli przejąc tron. Zarzuca się jej nawet otrucie ostatniego małoletniego syna Filipa...

Czarna legenda dotrwała do dziś we Francji, gdzie większą sympatią traktuje się jej bratanka Roberta, hulakę, alkoholika i lekkoducha.

Nie 09 Gru, 2007 12:09

Francuzi nakręcili nawet serial na podstawie książki opisującej spór Roberta i hrabiny

Nie 09 Gru, 2007 13:11

No nie wiem, ale Lukrecję to bym już chyba do nowożytności zaliczył, zarówno jak chodzi o okres życia jak i, nazwijmy to, mentalność Co Ty na to Cezarze
_________________
Dmą w rogi zaklęte
Dudni ziemia, kurz staje
Jako burze w szale
Idą, idą Wandale!
Szaleją topory
Dzicy jako zwierzory
Szpony bogów w szale
Idą, idą Wandale!

Nie 09 Gru, 2007 14:03

Cytat:

Francuzi nakręcili nawet serial na podstawie książki opisującej spór Roberta i hrabiny

Są to "Królowie przeklęci" reż. Josée Dayan na podstawie scenariusza Anne-Marie Catois (nomen omen krewnej Mahaut, która była jej pra pra ( i jeszcze dużo razy pra) babcią ) Doskonały film, w którym Mahaut występuje jako doskonała polityk ale tez i trucicielka (wpływ legendy?). Polecam każdemu:)

Nie 09 Gru, 2007 14:49

de Villars napisał:

No nie wiem, ale Lukrecję to bym już chyba do nowożytności zaliczył, zarówno jak chodzi o okres życia jak i, nazwijmy to, mentalność Co Ty na to Cezarze

Muszę Ci raczej przyznać rację Villars aczkolwiek brałem tu pod uwagę datę urodzenia. Można powiedzieć, że Lukrecja żyła na przełomie epok ale co do mentalności to rzeczywiście typowo nowożytna Właśnie przypomniało mi się, że potężnych rozmiarów biografia Lukrecji znajduje się w jednym z okolicznych antykwariatów. Jak tylko podratuję czymś mój skromny budżet to się skuszę na tą książkę

Nie 09 Gru, 2007 15:05

Pomyliłem okresy i wlepiłem zły opis , Cezar ty huncwocie

Izabela Aragońska Kastylijska , Blanka Kastylijska , twarde kobiety trwale wpisujące się w obraz Europy .

Ostatnio zmieniony przez seth dnia Pon 10 Gru, 2007 20:13, w całości zmieniany 1 raz

Nie 09 Gru, 2007 18:22

Basileus napisał:

mało docenia się rolę kobiet, bowiem światem rządzili w większości mężczyźni, a wedle starego porzekadła głową kręci szyja, czyli kobieta. I ja szukałbym częściej tychże "szyj".

Jak to kiedyś ktoś ujął: "Mężczyźni rządzą światem, a kobiety mężczyznami"

Myślę, że gdy mowa o średniowieczu powszechnym, nie może zabraknąć Dziewicy Orleańskiej czyli Joanny d'Arc

Nie 09 Gru, 2007 18:49

Cytat:

Myślę, że gdy mowa o średniowieczu powszechnym, nie może zabraknąć Dziewicy Orleańskiej czyli Joanny d'Arc

Jeśli mowa o kobietach w zbroi to może władczynię z przełomu er: Izabelę Kastylijską. To raczej jej a nie Ferdynandowi Aragońskiemu Hiszpania zawdzięcza początki swej nowożytnej potęgi...

Nie 09 Gru, 2007 21:51

Zapomniałem o Elżbiecie Łokietkównej Izabela Kastylijska, niezwykła kobieta....

Pon 10 Gru, 2007 15:22

Myślę, że postacie dwóch córek Ludwika Andegaweńskiego : Maria i Jadwiga także zasługują na bliższe przyjrzenie się i docenienie...

Wto 11 Gru, 2007 17:55

Nie należy zapominać tu o Elżbiecie Bośniaczce.

Wto 11 Gru, 2007 23:09

A Wanda, co Niemca nie chciała

Jak pisze wspomniany przeze mnie wyżej Urbanek: "W XII i XIII wieku Piastowie Śląscy chcieli zjednoczyć pod swym berłem Polskę, ale im się nie udało. Prawdopodobnie dlatego, że brali sobie niemieckie żony, a w Polsce (zwłaszcza w Krakowie) obowiązywał zwyczaj rzucania się w tej sprawie do jakiejś przepływającej akurat rzeki"

Sro 12 Gru, 2007 0:14

Cytat:

ak pisze wspomniany przeze mnie wyżej Urbanek: "W XII i XIII wieku Piastowie Śląscy chcieli zjednoczyć pod swym berłem Polskę, ale im się nie udało. Prawdopodobnie dlatego, że brali sobie niemieckie żony, a w Polsce (zwłaszcza w Krakowie) obowiązywał zwyczaj rzucania się w tej sprawie do jakiejś przepływającej akurat rzeki" Bardzo szczęśliwy

A tak na poważnie, to Śląscy Piastowie po powrocie Bolesława Wysokiego z Niemiec, mówili po niemiecku, ubierali się "z niemiecka", chociaż czuli się dynastią związaną z Polską. Zresztą język nie miał ówcześnie nic do poczucia przynależności do określonej grupy, w przypadku Śląskich Piastów - do Władców Polski. Myślę, że nie żony niemieckie, które brali sobie książęta śląscy, nie według uznania swego, ale według zastanej i współczesnej im politycznej konstelacji. A że to Cesarstwo ("Zachodnie" - czyt. Królestwo Niemiec) było potężniejsze, tam szukali sojuszników, poprzez mariaże a nie u pozostałych Piastowiczów.

A jeśli już tak Leuthenie patriotycznie, ze Śląskiem zacząłeś, to z sercem (dolno)śląskim podam ostatnią Piastównę, żyjącą jeszcze w XVIIIw. Nie była wybitną postacią zapewne, ale że ostatnią była z dynastii trwającej od X w., oddać jej hołd należy: Karolina Brzeska, siostra ostatniego Piasta w linii męskiej Jerzego IV Wilhelma Brzesko-Legnickiego(-Wołowskiego). (chociaż to jego stryj August, zrodozny w morgantycznym związku, genetycznie był ostatnim Piastem:P)

Sro 12 Gru, 2007 15:11

To może jesdzcze jedna wybitna Piastówna, choć nie związana ze Śląskiem...

"Tymczasem w latach 70 X w. ziemie między górna Wisłą i Odrą opanowało państwo polańskie Mieszka I. Od samego też początku obie strony wywierały na siebie wpływy polityczne. Widocznym ich znakiem było małżeństwo córki Mieszka I, która miała prawdopodobnie na imię Świętosława z królem szwedzkim Erykiem Zwycięskim. Ze związku tego pochodzi Olaf Skotkonung, król Szwecji po śmierci ojca. Małżeństwo to zawarte w latach 980-984 miało przede wszystkim polityczny charakter i służyło umocnieniu sojuszu polsko-szwedzkiego wymierzonego w Danię. Po śmierci Eryka Świętosława wyszła za mąż za Swena Widłobrodego zapewne dla przypieczętowania zgody między jej synem Olafem a nowym mężem, który właśnie wrócił z wygnania pokonany przez Eryka Zwycięskiego. z tego małżeństwa z kolei narodził się Kanut Wielki, późniejszy król trzech państw. W sumie sytuacja polityczna na terenie Skandynawii była w tym czasie bardzo zagmatwana, ale zdaje się, że Bolesław Chrobrym dzięki swojej siostrze brał dość czynny udział w zmaganiach duńsko-szwedzko-norweskich" [www.historycy.org/index.php?showtopic=9908]

Kolejną wybitną postacią kobiecą (z przełomu średniowiecza i nowożytności) była małżonka Kazimierza Jagiellończyka, Elżbieta Rakuszanka, zwana "Matką Królów".

Sro 12 Gru, 2007 18:32

Jakiś czas temu Jerzy Besala spłodził dwie książki: "Małżeństwa królewskie. Piastowie" i "Małżeństwa królewskie. Jagiellonowie"

Sro 12 Gru, 2007 21:45

Cytat:

Kolejną wybitną postacią kobiecą (z przełomu średniowiecza i nowożytności) była małżonka Kazimierza Jagiellończyka, Elżbieta Rakuszanka, zwana "Matką Królów".

Wybitną?? Raczej nie, za osiągnięcie można zaliczyć jej jedynie spłodzenie wielu Jagiellonów, ale za ich późniejsze sukcesy polityczne ona nie odpowiada.

Sro 12 Gru, 2007 22:21

No, nie była jednak przeciętną królową jakich w średniowieczu wiele

Sro 12 Gru, 2007 22:57

O tak. Przeciętnych osobowości było wiele, np. Regelinda

Sro 12 Gru, 2007 23:23

Czy też córki Konstantyna VIII...

Pią 14 Gru, 2007 12:04

ok. Od groma jest córek monarchów, które w średniowieczu przydawały się tylko w momencie kiedy trzeba było ułożyć jakiś mariaż, który miał skutkować mniej lub bardziej opłacalnym dla obu stron porozumieniem.
Ojcowie swoich pociech nie zawsze interesowali sie później jak teść traktuje ich dziecko. Można by o tym napisać niejedną książkę

Aha, przypomniała mi się całkiem ciekawa praca w tym temacie:

J. Żylińska, Piastówny i Żony Piastów

Pon 17 Gru, 2007 19:40

Zgadzam się z Tobą w pełni Cezarze. Co ciekawe córki te, po tym jak sie "przydały" i spłodziły potomka, były bardzo często odstawiane na bok:) Ale czasami udawało im sie mieć duży wpływ na politykę państwa, którego królową(księżną etc.) były. Polecam niezwykle interesującą pracę w jeżyku angielskim:

The empress Theophano. Byzantium and the West at the turn of the first millenium. / Cambridge University Press 1995, edited by Adalbert Davids.
Jest to zbiór artykułów uznanych bizantynistów. Wśród nich polecam w szczególności: A.Davids , Marriage negotiations between Byzantium and the West. oraz Odilo Engels, Theophano, the western empress from the East.

Bardzo ciekawe ujęcie roli Teofano oraz negocjacji wielu dworów zachodnioeuropejskich z Bizancjum w sprawie mariaży.

Pon 17 Gru, 2007 20:04

Joanna d'Arc, która męstwem przewyższała wielu odważnych rycerzy francuskich.

Cytat:

Joanna d'Arc jest symbolem jedności narodowej Francji i walki o jej niepodległość. Spowodowała pobudzenie do działania szerokich mas społeczeństwa francuskiego, będącego pod angielską okupacją. Uparcie dążyła do osadzenia na tronie prawowitego władcy Francji, umocniła Karola VII i ostatecznie była świadkiem ziszczenia się swojego marzenia podczas jego koronacji w Reims.

Pon 17 Gru, 2007 22:25