| | FAQ | Szukaj | Użytkownicy | Rangi | Rejestracja | Profil | Wiadomości | Zaloguj
Linki | Ekipa | Regulamin | Galeria | Artykuły | Katalog monet | Moje załączniki

Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Umundurowanie i wyposażenie żołnierzy CK Armii

Bluza polowa model 1908 (hechtgraue Feldblouse M.08)

Bluza polowa armii austro-węgierskiej z sukna w barwie maskującej szaroniebieskiej (hechtgrau) została wprowadzona w 1908 roku. Bluza jest jednorzędowa, zapinana na sześć guzików, krytych pod taśmą oraz haftkę pod kołnierzem (w formie stójki). Na wysokości pasa wszyty jest specjalny ściągacz. Charakterystyczne dla bluzy są cztery obszerne kieszenie z klapami wyciętymi w tzw. „jaskółczy ogon”. Na ramionach znajdują się naramienniki (pagony), które pozwalają na umocowanie pod nimi szelek oraz chlebaka na taśmie. Ponadto na prawym ramieniu znajduje się specjalny wałek (Axenrolle) z obszyciem (cienki pionowy pasek) w barwach pułku, służący do podtrzymywania karabinu. Ozdobą bluzy są patki umieszczone na kołnierzu – w barwach pułku.

Pon 03 Gru, 2018 11:04

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Spodnie polowe piechoty (hechtgraue Pantalons M.08)

Podobnie jak bluza, również spodnie szyto z sukna w kolorze hechtgrau. Charakteryzował je prosty, uniwersalny krój. Nogawki nie były ani zwężane ani rozkloszowane. Końcówki nogawek do 1915 roku ścieśniano krótkimi spinaczami. Regulacje szerokości w pasie zapewniały dwa krótkie pasy materiału umieszczone z tyłu, dzięki którym żołnierz mógł dopasować spodnie. Pantalony podtrzymywały na ciele szelki, które mocowano łącznie do 6 guzików (4 z przodu i 2 z tyłu). Spodnie posiadały rozporek z czterema guzikami - identycznymi, jak te z bluzy. Spodnie posiadały dwie kieszenie.

Pon 03 Gru, 2018 11:10

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Pas główny (Infanterie Koppel M. 1910)

Ważnym elementem wojskowego ekwipunku był pas główny. Swą ostateczną formę uzyskał w 1888 roku. W późniejszych latach podlegał jedynie niewielkim zmianom tak, że w roku 1910 ukształtował się jego ostateczny model (Infanterie Koppel M. 1910). Od 1915 roku zaczęto także używać prostszych pasów zapinanych na klamrę typu ramka z jednym bolcem, zamiast klamry z herbem państwowym. Pas główny wykonany jest z brązowej skóry; szeroki na 5 cm, zapiany jest na hak i mosiężną klamrę (hak znajdujący się na końcu pasa zaczepiano od wewnątrz na klamrze znajdującej się na drugim końcu pasa). Do pasa troczono dwie podwójne ładownice (Patronentasche), pokrowiec z łopatką piechoty oraz żabkę (Bajonetttasche) z bagnetem.

Pon 03 Gru, 2018 11:15

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Tornister głóny (Kalbfeltornister M. 1887)

Tornister był od XVIII wieku jednym z najważniejszych elementów wyposażenia żołnierza – który przechowywał w nim racje żywnościowe, dodatkowy ekwipunek, rzeczy osobiste i zapasową amunicję. W 1887 roku wprowadzono w armii austro-węgierskiej nowy model tornistra zwany Kalbfelltornister M. 1887 (co znaczy dosłownie „tornister ze skóry cielęcej”). W 1888 r. do wyposażenia dodano także skórzany tornister amunicyjny ( Patronentornister M. 1888 ), który wraz z tornistrem głównym był troczony do specjalnych szelek, podtrzymujących również pas główny z resztą wyposażenia (całość nazywała się Marschegepack M. 1888 ).

Tornister główny wykonany jest ze skóry cielęcej, wyprawionej włosiem na zewnątrz i odpowiednio usztywnionej, co zapewnia mu nieprzemakalność; dodatkowo przed deszczem chroni go wykładana skórzana klapa. Jego długość wynosi 31 cm, szerokość 14 cm, a wysokość 26 cm. W tornistrze żołnierze przechowywali całe dodatkowe wyposażenie, które spakowane było w następujący sposób:

• jedna zmiana bielizny (1 Reserhemd und 1 Reservegattie) (na ścianie od pleców)
• stempel do broni (u góry – ale miał go tylko podoficer)
• nabrzusznik (poniżej)
• ręcznik (złożony), a pod nim grzebień, szczoteczka do zębów, mydło, igły i nici
• puszka ze smarowidłem (z lewej strony)
• szczotka do ubrania lub butów (z prawej strony)
• płótno workowe (3 Säckchen für Verpflegungsartikel) (na żywność)
• racja żelazna żywności (Eiserneportion) (na spodzie – o wyżywieniu w c. i k. armii dowiecie się z dalszego opisu sylwetki żołnierza)

Do tornistra od zewnątrz troczono także kilka innych elementów wyposażenia (wg przepisów z r. 1888):

• płaszcz (Mantel) – zwinięty w rulon długości 106 cm, po bokach obwiązany skórzanymi trokami, troczonymi do boku tornistra
• płachta namiotowa z płótna żaglowego (Zeltausrüstung) – w którą zawinięty był płaszcz
• lekkie buty (1 Paar leichte Schuhe) – pod klapą tornistra
• menażka blaszana z pokrywką (1 Menageschale) – w worku lniany, przytroczona za pomocą dwóch skrzyżowanych troków skórzanych.

Żołnierze piechoty wyruszyli na wojnę w sierpniu 1914 roku z takim właśnie wyposażeniem.

Pon 03 Gru, 2018 11:21

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Hełm austriacki wz.17 'Berndorfer'

Hełm ten był znany pod potoczną nazwą Berndorfer. Nazwę swoją wziął od fabryki – Berndorfer Matallenfabrik Artur Krupp A.G. w Berndorf. Wyraźnie różnił się od hełmu niemieckiego. Używany był przez Armię Austrio-Węgierską oraz Włoską.
Ogółem wyprodukowano 140.000 egzemplarzy.

Konstrukcja
Hełm jednoczęściowy, o kształcie czerepu wyglądem zbliżonego do niemieckiego Stahlhelmu, lecz stosunkowo o krótkim, „łamanym” po bokach daszku i bardzo słabo zaznaczonym podcięciu. Na szczycie znajduje się charakterystyczny wentylator służący też do podpinania rzemienia mocującego dodatkowy pancerz czołowy.

Pon 03 Gru, 2018 11:26

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Na wyposażeniu armii austro-węgierskiej była też spora liczba hełmów niemieckich - Stahlhelm M1916. Hełm ten produkowany był w sześciu fazach procesu produkcyjnego z kawałka blachy o grubości 1,1 mm z ulepszonej stali chromoniklowej. Charakterystyczną cechą M1916 były dwie wypustki po bokach, na które miano umocowywać osłony pancerne czołowej części dzwonu tzw. Stirnpanzer.

Stahlhelm M1916

Pon 03 Gru, 2018 11:30

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Manierki

Pierwsze manierki wprowadzono po roku 1763. Oddziały austriackie dostały drewniane manierki o pojemności 7 porcji, zaś węgierskie manierki używane przez wieśniaków węgierskich (tzw. czutoras). Były to drewniane manierki z nóżkami o pojemności ok. 1 litra. W 1798 roku wprowadzono do piechoty małe wklęsłe manierki o pojemności ok. 3 porcji. W roku 1865 wprowadzono szklaną manierkę o pojemności 0,5l. Obszyta skórą, zamykana na korek w metalowej osłonie. Noszona była na ramieniu na skórzanym pasku przymocowanym do skórzanego pokrowca za pomocą trzech szlufek. Do dna manierki był przymocowany metalowy kubek-miseczka. Istniały też wersje w pokrowcu z wikliny. Od 1868 weszła do użytku manierka stalowa o pojemności ok. 1 litra, dla oddziałów sanitarnych.

Kolejny model manierki wszedł na wyposażenie armii w roku 1888. Była to stalowa, emaliowana manierka o pojemności 0,45 l. Zamykana korkiem przymocowanym sznurkiem do jednego z dwóch uszu na górze manierki. Do dna manierki mocowany był emaliowany kubek z uchem na boku, przez które przewleczony był sznurek mocujący go do uszek manierki. Noszono je w specjalnej przegródce w chlebaku. W 1909 pojawiła się manierka produkowana z aluminium o pojemność 0,5 l. Nadano jest charakterystyczny kształt „łezki". Z przodu posiadała karbowania, zapobiegające wgnieceniom podczas użytkowania. Zamykana na korek, przymocowany sznurkiem (dla piechoty) bądź rzemieniem (dla kawalerii) do szyjki. Ostatni model manierki austro-węgierskiej, to Feldflasche M1915. Kształtem identyczna do wzory z roku 1888, zwiększono tylko jej pojemność do 0,55 litra. Noszona podobnie jak poprzednie. Podobnie jak w poprzednim wypadku, żołnierze wyposażali je w pokrowce.


Manierka M1915

Pon 03 Gru, 2018 11:46

Powrót do góry
Horoch
Porucznik

Porucznik





Posty: 592
Pochwał: 1
Odpowiedz do tematu Odpowiedz z cytatem

Menażki

W roku 1869 wprowadzono na żołnierskie wyposażenie menażkę w kształcie kociołka, składającą się z dwóch części. Produkowana ze stali platerowanej, później zaczęto produkować także wersję emaliowaną, prawdopodobnie już po roku 1914. Dolna część posiada dwie klamerki, do troczenia, umieszczone po bokach - nie posiadała pałąka, górna jedno uszko - bez rączki, prawdopodobnie za rączkę używano bagnetu włożonego do tegoż uszka. Niektóre egzemplarze wyposażono w fabryczne pokrowce. Noszona była na plecaku.



W roku 1914 pojawił sie nowy model menażki (Kochgeschirr M1914). Była to prostokątna menażka, podobnie jak poprzednia wersja składająca się z dwóch części. Podobnie również produkowana w wersji emaliowanej i ze stali platerowanej. Dolna część posiadała pałąk wykonany z ceownika oraz klamerkę do troczenia z prostokątnym otworem. Górna część posiada drucianą rączkę. Noszono ją także przytroczoną do plecaka.

Pon 03 Gru, 2018 11:54

Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:   
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Możesz dodawać załączniki w tym forum
Możesz ściągać pliki w tym forum



Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników Forum.
Redakcja magazynu "Inne Oblicza Historii" nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.