"Niepodległy - opowieść o Januszu Krupskim"

Premiera filmu "Niepodległy - opowieść o Januszu Krupskim" odbyła się w poniedziałek w stołecznym kinie Atlantic. W dokumencie Krupskiego wspominają przyjaciele, współpracownicy i bliscy. Zawiera on także fragmenty wspomnień samego bohatera, nagranych jeszcze przed jego tragiczną śmiercią w 2010 r. w katastrofie smoleńskiej.

"Uważam go bez wątpienia za jedną z niezwykłych osób. Tacy ludzie jak on uzasadniali innym, że warto żyć, bo tacy ludzie są. I warto dla nich pracować, bo oni będą pracować dla innych. To był człowiek, dla którego celem życia była służba. I cieszę się, że w ostatnich jego latach odnowiła się między nami ta bliska więź, która trwała do ostatnich dni jego życia" - mówił po pokazie były wykładowca Krupskiego na KUL, pełnomocnik premiera ds. dialogu międzynarodowego Władysław Bartoszewski.

Kolega ze studiów i konspiracji, marszałek Senatu Bogdan Borusewicz wspominając Krupskiego podkreślił, że pomimo zaangażowania w działalność podziemną, żyli w okresie studenckim "pełnią życia". "W okresie KUL-owskim byliśmy młodymi ludźmi, mieliśmy różne pomysły, robiliśmy kolegom śmieszne niespodzianki. Janusz zawsze jednak był człowiekiem wielowymiarowym, z dystansem do siebie, odpowiedzialnym, który zawsze robił to, do czego się zobowiązał. Równocześnie był marzycielem, fantazjującym jaka będzie ta wolna Polska, której pragnęliśmy" - powiedział Borusewicz.

Współautor filmu Paweł Nowacki opowiadał, że historia dokumentu zaczęła się tak naprawdę w 1975 r., kiedy poznał Krupskiego. "To dzięki jego postawie zaangażowałem się w konspirację, za co jestem mu niesłychanie wdzięczny. Także za to, że podczas wspinaczki w Tatrach uratował mi życie. Przez cały ten czas byliśmy w bliskich stosunkach, stąd osobista perspektywa tego filmu. Najważniejszym celem życia Janusza była tytułowa niepodległość, nie tylko nasza, ale wszystkich uciemiężonych narodów. To jego swoisty testament" - podsumował Nowacki.

Janusz Krupski urodził się 9 maja 1951 r. w Lublinie. Był absolwentem historii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od lat 70. działał w opozycji demokratycznej, współtworzył podziemny ruch wydawniczy. W czasie studiów wraz m.in. z Bogdanem Borusewiczem doprowadził do tego, że na uczelni nie powstał Socjalistyczny Związek Studentów Polskich. Sprzeciwili się temu najpierw na wiecu studentów, a następnie interweniowali u prymasa Stefana Wyszyńskiego.

W 1976 r. Krupski uruchomił jeden z pierwszych w Polsce powielaczy. W latach 1977-1988 był redaktorem niezależnego pisma młodych katolików "Spotkania". Na początku lat 80. był koordynatorem Sekcji Historycznej Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego, a później działał w Zarządzie Regionu NSZZ "Solidarność" w Gdańsku. Za swoją działalność był represjonowany.

W stanie wojennym ukrywał się, w 1982 r. przez blisko dwa miesiące był internowany w Lublinie. W styczniu 1983 r. został porwany w Warszawie przez funkcjonariuszy Samodzielnej Grupy "D" Departamentu IV MSW, z Grzegorzem Piotrowskim na czele, wywieziony do Puszczy Kampinoskiej, oblany żrącą substancją (mieszaniną ługu, fenolu i lizolu), w wyniku czego uległ silnemu poparzeniu i zatruciu.

W 1995 r. sąd w Lublinie za uprowadzenie i dręczenie Krupskiego skazał Grzegorza Piotrowskiego na dwa lata więzienia. Pięciu innym funkcjonariuszom SB oskarżonym w tym procesie, choć uznano ich za winnych, to - na mocy amnestii z grudnia 1989 r. - postępowanie umorzono. W 1983 r. Krupski ożenił się z Joanną Puzyną.

W latach 90. Krupski był szefem wydawnictwa Editions Spotkania, a następnie członkiem kolegium redakcyjnego tygodnika "Spotkania". Pełnił funkcję eksperta nadzwyczajnej sejmowej komisji do zbadania skutków stanu wojennego (1992-1993) i Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej (1993-1995). Od r. 2000 do 2006 sprawował funkcję zastępcy prezesa IPN. 19 maja 2006 r. został kierownikiem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie samolotu pod Smoleńskiem. (PAP)

akn/ abe/

Pon 03 Gru, 2012 23:00