Jagiellonowie

Witam wszystkich - temat jaki chciałbym zaproponować nie dotyczy co prawda jednej postaci lecz całej dość licznej rodziny, w której znalezło się min. 9 królów, kilku wysokich hierarchów kościelnych w tym jeden z ciekawszych polskich Prymasów Fryderyk Jagiellończyk i stanowiący fundament potęgi finansowej rodu biskup Jan, kilka wybitnych królowych, liczne wojny pomiędzy jej członkami i dynastyczne imperium w środkowej Europie jakie w tym czasie nie miało sobie równych...
Czy nie uważacie , że temat tej rodziny jest stosunkowo mało znany?
Czy waszym zdanem nie zasługuje on na szerszą popularyzację?
Mnie na przykład zawsze zastanawiała polityka Kazimierza Jagiellończyka i jego małżonki odnośnie małżeństw ich licznego potomstwa - ciekawe skąd brała się taka dość ryzykowna polityka jak wyjątkowo późne zawieranie małżeństw przez członków dynastii - Król Jan zmarł jako kawaler a wszyscy bez wyjątku jego bracia zawierali oficjalne związki małżeńskie grubo po trzydziestce - to raczej ewenement w ówczesnej Europie - ciekawe z czego wynikała taka dość "ryzykowna" polityka - z uprzedzeń królowej matki czy też z jakiś specyficznie polskiej racji stanu???

Sro 22 Lip, 2009 10:36

Marku powinieneś dać tytuł ,za Jasienicą , " Jagiellonowie - dynastia ślepców "
_________________
Священная война

Czw 23 Lip, 2009 7:58

Witaj Borysie - Jasienica nie lubił Jagiellonów ale i tak był raczej łagodnym sędzią - swoją drogą mieć takie możliwości i koniunkturę jaką mieli... coś niewyobrażalnego jak można było to wszystko zmarnować...
Co nie zmienia faktu, że ich historia nadawałaby sie na serial, kto wie czy nie ciekawszy niż popularni ostatnio Tudurowie...imponujących i pikantnych wydarzeń z ich panowania przecież nie brakowało...
a moim ulubionym był stosunek K. Jagiellończyka do kościelnych pieniędzy - jakoś papież nie odważyć się niczego kwestionować...

Czw 23 Lip, 2009 15:01

Tytułem ciekawostki trochę podstawowych informacji na temat jednego z mniej znanych przedstawicieli rodu:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_z_Ksi%C4%85%C5%BC%C4%85t_Litewskich

Pozdrawiam

Sob 25 Lip, 2009 10:39

Ciekawe, że takie tematy jak hegemonia dynastii w w Europie środkowej - jej kulisy i przyczyny utraty są tak mało znane - do tego wątek Roksolany i jej wpływ na politykę Imperium Tureckiego - cikawe, że mało kogo to interesuje - jkoś wolimy nurzać się w naszych porażkach a najlepiej klęskach niż być dumni z może nieco swawolnych ale jednak fascynujących czasów w naszej historii...
Pozdrawiam

Pon 27 Lip, 2009 12:16

witaj Marku
temat ciekawy , tylko czas wakacyjny , ale znalazłem taki tekst

Cytat:

WYKLĘTA NIEPODLEGŁOŚĆ I KAZIMIERZ JAGIELLOŃCZYK (1427 - 1492) Nawet po pięciuset latach jego władza dosięgła ciekawskich, którym zachciało się penetrować królewski sarkofag. W ten sposób przyczynił się pośmiertnie do rozwoju mikrobiologii (zabójczy wpływ "zahibernowanych" grzybów), a światowe media mogły ze zgrozą pisać o "klątwie Jagiellończyka", porównując ją do "klątwy Tutenchamona". Po śmierci podróżował z Grodna z drewnianym berłem, w które wyposażyli go na ostatnią drogę wdzięczni litewscy panowie - za życia rządził berłem żelaznym, nie tolerując wielowładztwa w państwie. Mimo że interesowało go raczej tu i teraz niż to, co będzie z jego doczesnymi szczątkami, na Wawelu urządzono mu pogrzeb, którego świetność przyćmiła wszystkie dotychczasowe pochówki panujących. Siedem razy próbowano go zgładzić. Przeżył. Przeżył również dwie klątwy papieskie. Będąc jednym z najdłużej panujących władców w historii Polski, zapewnił jej stabilność polityczną, prosperitę gospodarczą i rozwój kulturalny. NAUKI I NAUCZKI Kazimierz Jagiellończyk urodził się 29 listopada 1427 roku jako trzeci syn Władysława Jagiełły i Zofii Holszańskiej. Wychowanie obu przeznaczonych do sprawowania władzy synów Jagiełły nastawione było z jednej strony na rozwój intelektualny, a z drugiej na sprawność fizyczną. O ile Władysław wykazywał większą ciekawość do ksiąg, to Kazimierza miały zajmować głównie polowania, walki i coś, co dziś nazywamy survivalem. Rzekomo był nawet niepiśmienny (jeśli tak, to jak widać nie zawsze kanon edukacyjny sprzyja skuteczności). Taka wersja mogła być jednak głoszona przez historyków niechętnych Kazimierzowi. Natomiast faktem jest, że to Władysław miał rządzić w Koronie, natomiast Kazimierz w królestwie czeskim, ewentualnie na Litwie. W 1438 roku jako 11-letni elekt w zbrojnej ekspedycji po władzę poniósł pierwszą dorosłą porażkę: w Pradze koronuje się Albrecht Habsburg. (Dziś dwunastolatek musi jeździć w dziecięcym foteliku samochodowym. Ciekawe, czy podobnie podróżowała Jadwiga na spotkanie z przyszłym mężem Jagiełłą i Kazimierz na wyprawę po koronę czeską...) Władysław, mimo że o 3 lata starszy od Kazimierza, jako małoletni władca łatwo uległ wpływom kardynała Zbigniewa Oleśnickiego (dostojnik ten prowadził od czasów Jagiełły metodyczną politykę uczynienia państwa przedłużeniem struktur kościelnych) i skupionych wokół niego możnych. Pod wpływem legata papieskiego i kardynała młody król, łamiąc traktat pokojowy, podjął nierokującą większego powodzenia wyprawę przeciwko Turcji i jak przystało na bohatera zginął, aby sułtan mógł obnosić na włóczni głowę Króla Polski i Węgier. Taki obrót rzeczy nie był zły dla Oleśnickiego wobec bardzo młodego wieku następnego kandydata do tronu i w mniemaniu biskupa ułatwiał mu na wiele lat rozgrywki polityczne. POLITYKA FAKTÓW DOKONANYCH Wyjazd po koronę węgierską Władysława Warneńczyka i wakat po zamordowaniu wielkiego księcia Zygmunta Kiejstutowicza spowodował konieczność wysłania na Litwę trzynastoletniego Kazimierza. Koroniarze na czele z Oleśnickim przewidzieli dla niego funkcję wielkorządcy, jednak Kazimierz widział się w innej roli. Możni litewscy chcieli mieć wielkiego księcia i również myśleli, że małoletnim łatwo będzie manipulować. Kazimierz jednak - można rzec - wymanewrował obie strony. Powitany uroczyście przez sprytnych Litwinów jako... wielki książę "podziękował" asyście panów polskich, wręczając im ostentacyjnie skromne pożegnalne podarki. Kuratorzy musieli udać się w drogę powrotną, a przejęty "pod opiekę" miejscowych możnych zaczął prowadzić coraz bardziej niezależną od nich politykę. Ktoś mógłby rzec, że tu ujawniła się zdradziecka natura boćwinów: bardziej żywotny od brata, lecz nietolerujący uszczuplania swojej władzy Kazimierz w czasie swojego pięćdziesięciodwuletniego panowania na Litwie - nie rezygnując ze swoich ulubionych polowań i nie zmieniając codziennego trybu życia - przetrwał siedem spisków mających go uśmiercić. Po śmierci Warneńczyka w 1445 r. na zjeździe szlacheckim w Sieradzu został wybrany królem polskim. Wstrzymał się jednak z przyjęciem tej godności do 1447 roku, grając na osłabienie pozycji Oleśnickiego i możnych, które musiało nastąpić przy przedłużającym się bezkrólewiu. W 1447 zagwarantował niezależność i równouprawnienie Polski i Litwy oraz zrównanie praw szlachty litewskiej z prawami szlachty polskiej (przywilej wileński). W 1452 roku Jagiellończyk opanował Oświęcim i uczynił go lennem (ostatecznie zakupił go w 1457 roku). W 1456 zhołdował księstwo zatorskie. W 1454 roku delegacja Związku Pruskiego zwróciła się z prośbą o opiekę z powodu fiskalnych i administracyjnych obciążeń ze strony Zakonu Krzyżackiego, doprowadzając do wydania przez króla polskiego aktu inkorporacji Prus do Korony, co stało się powodem wybuchu tzw. wojny trzynastoletniej. Początkowa klęska pod Chojnicami zamieniła się w sukcesy militarne (słabe i niekarne wojsko pospolitego ruszenia zastąpiono nowoczesnymi oddziałami zaciężnymi, które pod wodzą podkomorzego sandomierskiego Piotra Dunina zyskały przewagę, doprowadzając w 1466 roku do podpisania drugiego pokoju toruńskiego). Podczas tej wojny Kazimierz, mniej biegły w sztuce militarnej, posługiwał się bliższą sobie bronią, na przykład wykupując poszczególne miasta od nieopłacanych zaciężnych załóg w służbie Krzyżaków. Na takie działania potrzebne jednak były środki, które zapewniła szlachta zjednana przywilejem cerekwicko-nieszawskim. Po raz pierwszy także duchowieństwo zostało skłonione do poniesienia podobnych ciężarów. Część historyków przedstawia przyznanie dość nielicznych, w porównaniu np. do nadanych przez Władysława Jagiełłę, przywilejów jako porażkę Kazimierza Jagiellończyka, ale były to raczej świadome zagrania polityczne. Służyły one przede wszystkim wzmocnieniu pozycji szlachty wobec magnaterii oraz maksymalnemu wyzyskaniu sytuacji (coś za coś - przywilej potwierdzał dopiero, gdy potrzebował konkretnej pomocy). Poza tym przywileje wydane przez Jagiellończyka (równouprawnienie szlachty litewskiej i polskiej, wzrost władzy sejmików ziemskich w sprawie stanowienia praw, powoływania pospolitego ruszenia oraz podatków) były dość rozsądne w porównaniu z późniejszymi w wydaniu Olbrachta i Zygmunta Starego (ograniczenie wychodźstwa chłopów ze wsi, protekcjonizm fiskalny i prawny dla szlachty, ograniczenie praw mieszczan). Dzięki "rzuceniu zakonu na kolana" Polska odzyskała dostęp do morza, pozostało jednak szczątkowe państwo zakonne ze stolicą w Królewcu. cdn.

tekst znalazłem na stronie pisemka "idz pod prąd" .
i mam pytanie

Cytat:

Siedem razy próbowano go zgładzić. Przeżył. Przeżył również dwie klątwy papieskie

O jednej klątwie wiem ,za politykę proczeską i odpowiedz króla podajże w roku 1478 ,że jak klątwy nie cofną to.....ale drugiej nie mogę skojarzyć .Więc jakbyś mógł ......
No i te zamachy......trzeba będzie jednak po Jasienicę sięgnąć .
pozdrawiam
_________________
Священная война

Sro 29 Lip, 2009 9:39

Czy wiadomo właściwie dlaczego Jagiellonowie nie zabiegali o koronę cesarską? Wszystkie potężne dynastie zaciekle o to walczą a oni tacy stoicko zdystansowani...

Pon 31 Sie, 2009 10:29

Bardzo chciałbym napisać coś więcej w tym temacie, np. o jakimś królu, ale mam nie wystarczająco dużo czasu, więc zajmę się odpowiadaniem na pytania. Jednakże postaram się za jakiś czas napisać jakiś ciekawy post o którymś Jagiellonie, może o Kazimierzu Jagiellończyku?

Cytat:

No i te zamachy

borys

O 7 zamachach wspomina Jan Długosz, lecz istnieją przypuszczenia, że mało w tym prawdy (podobno chodziło tylko o biblijną symbolikę cyfry 7). Lepiej opisany jest zamach z 1481r., którego inicjatorami byli Iwan Holszański, Michał Olelkowicz i Fedor Bielski - książęta ruscy. Natomiast nie ustalono daty zamachu, którego prawdopodobnie dokonał Michał Zygmuntowicz (prawdopodobnie 1442 lub 1446), więc nie jest to pewna informacja.

Cytat:

ale drugiej nie mogę skojarzyć (klątwy)

borys

W czasie wojny trzynastoletniej, a dokładniej w 1454r., papież Pius II stwierdził, że klątwa nałożona na Związek Pruski dotyczy także władcy.

GIIA
_________________
"Niemcy oczekują Króla Szwecji, jak Żydzi swego Mesjasza."
Albrecht von Wallenstein

Pon 31 Sie, 2009 15:35

witam Panów (po wakacyjnej przerwie)
GIIA

Cytat:

postaram się za jakiś czas napisać jakiś ciekawy post o którymś Jagiellonie, może o Kazimierzu Jagiellończyku?

przede wszystkim o Nim
dziękuje za podpowiedz o " drugiej klątwie"
_________________
Священная война

Pon 31 Sie, 2009 20:24

Szkoda, że Kolega Gustaw II Adolf niespodziewanie zniknął z tego forum - może jednak jeszcze się tu pojawi...

Pią 14 Maj, 2010 11:53