Najnowsza Teoria dot. zbudowania Piramid i Sfinksa w Gizie
| Warszawa 2008 05 01 |
Najnowsza Teoria dotycząca zbudowania Piramid i Sfinksa w Gizie.
Teoria, która dowodzi, że Sfinksa i piramidy zbudowano kilkadziesiąt tysięcy lat temu.
Widoczne na zdjęciu Sfinksa, wyżłobienia skalne spowodowane oddziaływaniem powierzchni wody, świadczą o tym, że wiek tej rzeźby nie może być krótszy, niż 24 tysiące lat.
Fot. nr 1. Widoczne wyżłobienia na rzeźbie Sfinksa.
Takie wyżłobienia, pozostawia woda równo z powierzchnią zbiornika. Tu widzimy szczególną cechę tych wyżłobień, nie są one równoległe względem siebie a co jest najistotniejsze, poziom wody w czasie, gdy ona te żłobienia wykonywała, nie był zgodny z poziomem samej rzeźby.
Również poziom piramid, które posiadają taki sam poziom jak rzeźba Sfinksa nie jest zgodny z poziomami powierzchni wody w czasie, gdy ta żłobiła skałę, z której został wykonany Sfinks.
Inny poziom piramid i Sfinksa, niż płaszczyzna wody w czasie żłobienia skały, mówi jednoznacznie; poziom terenu, na którym są zbudowane te konstrukcje, musiał zmieniać swoje położenie w określonych odstępach czasu.
Przynajmniej dwie takie zmiany położenia terenu a co z tym się wiąże, całego kontynentu Afryki, musiały się odbyć po wykonaniu tych konstrukcji.
Znana jest sprawa, związana ze zmianą biegunów magnetycznych naszej planety. Takie wydarzenia mogą nastąpić w określonych odstępach czasu. Ten czas z kolei, związany jest z przechodzeniem naszego układu słonecznego przez punkty biegunowe galaktyki. W okresie czasu, który jest zbliżony do dwunastu tysięcy lat, nasz układ słoneczny przechodzi kolejno przez jeden a następnie przez przeciwny biegun galaktyki.
Każde takie przejście, może spowodować tak silne erupcje na powierzchni słońca, które z kolei przyczynią się do zmiany biegunów na naszej planecie. Zmiana pola magnetycznego nie jest regułą w każdym cyklu określonym dwunastoma tysiącami lat.
Zmiana położenia płaszczyzny kontynentu, może być spowodowana tylko taką przyczyną. Te dwie zmiany położenia terenu, na którym leży Giza to minimum dwa razy po 12 tysięcy lat, przy założeniu, że poprzednie cykle astronomiczne skutkowały zmianą biegunów i poruszeniem się całego terenu Afryki.
W innym przypadku, Sfinks i piramidy muszą być o wiele dziesiątek tysięcy lat starsze niż wskazywany moją teorią czas minimalny, 24 tysiące lat.
Takich żłobień, jakie widzimy na rzeźbie Sfinksa, nie widać na konstrukcji piramid. Kolejne poziomy powierzchni wody, są wypisane na Sfinksie do wysokości jego brody a ta jest ulokowana poniżej poziomu terenu, na którym są posadowione piramidy. Z tej przyczyny powierzchnia piramid nie była poddawana tego typu erozji.
Ktoś może powiedzieć, że w tym czasie piramid jeszcze nie było, że zostały pobudowane po ostatniej zmianie biegunów magnetycznych planety. Według mnie, stan erozji powierzchni piramid i konstrukcji Sfinksa, świadczy, że te wszystkie konstrukcje posiadają podobny wiek.
Fot. nr 2. Widoczna erozja do wysokości brody Sfinksa i dobry stan jego głowy.
Głowa Sfinksa, jest w bardzo dobrze zachowanym stanie, w dużo lepszym, niż jego pozostała część rzeźby, która była poddawana wpływowi wody. Porównując stan erozji Sfinksa w stosunku do stanu erozji piramid, widzimy dużo większe zniszczenia na powierzchni piramid. Taki ich stan oznacza, że nie mogą one, być młodsze od Sfinksa.
Wiek Sfinksa i piramid, który określiłem jako minimalny, na 24 tysiące lat, jest prawdopodobnie wielokrotnie dłuższy. Charakterystyczne wyżłobienia na powierzchni rzeźby Sfinksa, nie są równoległe względem siebie. Takie ich położenie, świadczy o zmianie poziomu terenu w kolejnych cyklach przechodzenia naszego układu słonecznego przez bieguny galaktyki.
Około dziesięć metrów wysokości rzeźby, które są pokryte wyżłobieniami świadczy o zmianie poziomów oceanów na ziemi. Takie duże zmiany, musiały mieć szczególne przyczyny, prawdopodobnie były to kolejne zmiany związane z kolejnymi cyklami astronomicznymi przechodzenia słońca przez bieguny galaktyki.
Biorąc pod uwagę fakt, że każde takie przejście to czas około dwunastu tysięcy lat, to można przyjąć, że wystąpiło ich kilka.
Pośród tych kilku przypuszczalnych cykli, wystąpiły przynajmniej dwa, które skutkowały zmianą położenia terenu. Dowodzą tego różnice w ułożeniu wyżłobień, nie są one wszystkie pomiędzy sobą równoległe.
Bez wątpienia uczyniłem błąd w stwierdzeniu, które mówi o przechodzeniu układu słonecznego przez biegun galaktyczny. Układ słoneczny przechodzi dwukrotnie, przez płaszczyznę o nasilonym oddziaływaniu magnetycznym, która występuje w każdym polu magnetycznym, również galaktyki. Taka płaszczyzna, jest położona w osi biegunowej, stąd moje przejęzyczenie.
Faktem nr 1. jest; sprawa materiału, z jakiego wykonano Sfinksa, jeżeli nie wiesz, to Ci podpowiem; z macierzystej skały w miejscu gdzie stoi, rzeźba Sfinksa, jest ona monolitem wraz z całym skalnym terenem Gizy, na którym stoją piramidy.
Jest to bardzo istotny fakt dla mojej teorii. Niezgodność jego osi pionowej z poziomem wyżłobień jest informacją, którą każdy, kto chce się w tym temacie wypowiedzieć, musi brać pod uwagę. W innym przypadku, wypowiedzi są gołosłowne i ukazują człowieka, który w najlepszym przypadku, dopiero dąży drogą do mądrości.
Faktem nr 2. jest; taka sama oś pionowa Sfinksa i piramid, te wszystkie obiekty nie zmieniły wzajemnego położenia. Jednak wyżłobienia na Sfinksie pokazują zmiany w położeniu całego masywu skalnego. Jest to niezaprzeczalny istniejący fakt a pomijanie go, to objaw braku dobrej woli w kwestii wyjaśnienia tajemnicy czasu budowy obiektów w Gizie.
Faktem nr 3. jest; wysokość n.p.m. wzniesienia, Gizy, która wynosi ponad 90m a Nil płynie ponad 30m niżej, niż stoi Sfinks. Takie położenie Sfinksa, eliminuje możliwość by te wyżłobienia uczyniły wylewy Nilu, lub woda morska. Faktem jest, że one istnieją i kolejnym faktem jest, że uczyniła je woda.
Teraz należy odpowiedzieć na pytanie, kiedy i jak woda wyżłobiła rzeźbę Sfinksa?
W czasie ostatnich dwunastu tysięcy lat, nie było takich uwarunkowań terenowych. Jeżeli cofniemy się w czas przed ostatnim potopem, który był dwanaście tysięcy lat wstecz, to nie możemy wykluczyć, odpowiednich możliwości do takiego działania wody na Sfinksa.
Jednak w takich warunkach, gdzie woda posiada poziom Sfinksa nie można było wykonać rzeźby. Musimy się cofnąć o kolejne dwanaście tysięcy lat, w czas przed poprzedni potop. W tamtym czasie mogły wystąpić odpowiednie warunki do wykonania Sfinksa, ale jest to czas minimum dwudziestu czterech tysięcy lat wstecz.
 
Korozje (powodowana wiatrem i wodą)
Podstawowa teza Johna Westa i Roberta Schocha z Boston University, który przeprowadził badania geologiczne:
to korozja wodna pozostawiła ślady na Sfinksie i była to woda deszczowa.
Korozja widoczna na zdjęciach, która powstała z przyczyny działania wody deszczowej to pionowe wyżłobienia. Nie ma tu opisu korozji widocznej w postaci poziomych wyżłobień. One musiały powstać przed tymi, które utworzyła woda deszczowa.
Zarówno jedne jak i drugie wyżłobienia, są efektem działania wody i to wody, która operowała na powierzchni rzeźby przez bardzo długi okres czasu. Położenie Gizy nad poziomem morza uniemożliwia powstanie poziomych wyżłobień w czasie krótszym niż, dwanaście tysięcy lat.
Wyżłobienia, które spowodowała woda deszczowa mogły powstać w obecnym cyklu. Kończy on się za kilka lat, więc w czasie kilku pierwszych tysiącleci w rejonie Egiptu mogły panować zupełnie odmienne warunki klimatyczne.
Te zdjęcia potwierdzają moją teorię dotyczącą czasu powstania sfinksa i prawdopodobnie również piramid. Długotrwałe ulewne opady, wypłukują pionowe wyżłobienia na rzeźbie, która w tym miejscu musiała już w tamtym czasie stać, co najmniej jeden cykl. Przez poprzednie dwanaście tysięcy lat w miejscu gdzie stoi Sfinks była powierzchnia morza, lub innego zbiornika wodnego. W takich warunkach nikt nie wykonałby rzeźby.
Takie zniszczenia dokonane przez wodę i wysokość położenia Gizy nad poziomem morza, dowodzą, że Sfinks musi mieć minimum dwadzieścia cztery tysiące lat.
Piramidy i czas ich budowy to kwestia, która dzieli wielu ludzi w ich ocenach tego tematu.
Na fot. możemy zobaczyć rzecz specyficzną. Pod warstwą niekształtnych skalnych bloków, które widzimy jako elementy składowe zewnętrznej konstrukcji piramidy Chefrena, wyłaniają się bloki o dużo większej proporcji.
Ta odsłonięta na pewnej wysokości piramidy warstwa skalnych bloków, ukazuje nam dużo większą staranność wykonania tych bloków skalnych, które składają się na jej konstrukcję.
Ten wizerunek, pokazuje nam coś w rodzaju dwóch kultur technicznych, które w różnych odstępach czasu wykonywały obiekty piramid. Zdjęta przez nieznanych sprawców warstwa bloków skalnych z piramidy Chefrena, które wraz z wapienną elewacją pokrywały uprzednio całą powierzchnię piramidy, pokazuje inną szkołę budowy. Również odporność na erozję tych odsłoniętych skalnych bloków wydaje się być większa, niż warstwy zewnętrznej.
Sprawa może wyglądać w taki sposób, że faraonowie postanowili skorzystać z istniejących piramid, by uczynić z nich grobowce. Kultura cywilizacji istniejącej w Egipcie za czasów Faraonów, objawiała się między innymi w postaci estetycznie wykończonych budowli. Powierzchnia piramid w postaci kolejnych warstw bloków skalnych, niezbyt pasowała do gustu społeczeństwa, lub chociażby faraonów.
Postanowili upiększyć, te monumentalne budowle, przy tym zmieniając ich wygląd zewnętrzny. Wykonane zostały dodatkowe warstwy i wapienne poszycie. Faraon Cheops jako pierwszy wybrał sobie największą z piramid, tę, która obecnie nosi jego imię. Kolejny Faraon wybrał następną według wielkości i w taki sposób, niezgodny z zasadami rozwoju myśli twórczej cykl budowy, który z natury pozwala budować coraz większe obiekty w tym przypadku został odwrócony. Takie odwrócenie jest zgodne z zasadą, „kto pierwszy ten lepszy”, pierwszy Faraon wybrał największą. Cheops nie był pierwszym faraonem w Egipcie, jednak w stosunku do piramid w jakiś sposób jest pierwszym.
Przez ostatnie dwanaście tysięcy lat, na ziemi a dokładniej w Egipcie, przed znaną nam cywilizacja, nie było innej, która mogłaby zbudować piramidy. Kiedy więc te piramidy, których zewnętrzna konstrukcja wyłania się spod niezbyt precyzyjnego pokrycia, były zbudowane?
Tak jak w sprawie rzeźby Sfinksa i tu, do oceny czasu budowy piramid, należy przyjąć zmianę rozwoju człowieka na poziomie cywilizacyjnym, który wynika z cyklu przebiegunowania. Kataklizm związany ze zmianą biegunów planety, likwiduje na ziemi istniejące w tym czasie rozwinięte cywilizacje. W poprzednim cyklu, mogła istnieć tak rozwinięta technologicznie cywilizacja, która mogłaby wykonać piramidy z precyzją widoczną w odkrytym miejscu na piramidzie, Chefrena.
W przypadku piramid, tak samo jak i w przypadku Sfinksa, ich budowa była mało prawdopodobna. Okoliczne tereny były zalane wodą a w takich warunkach na wyspie, raczej nikt nie budowałby tak olbrzymich obiektów. Biorąc pod uwagę fakt, że w tamtym czasie na tej wyspie stał już Sfinks, możemy śmiało przyjąć, że i piramidy tam również stały.
Egipcjanie nie mogli zbudować piramid w Gizie.
Brak czasu za panowania Faraona, na ułożenie wszystkich kamiennych bloków wielkiej piramidy, wyklucza zbudowanie jej przez Egipcjan. To stwierdzenie jest najistotniejszym czynnikiem w kwestii, kiedy zostały zbudowane piramidy w Gizie. Wielka piramida w Gizie jest zbudowana z dwóch i pół miliona kamiennych bloków. By taką ilość kamiennych bloków, dostarczyć i ustawić w odpowiednim miejscu konstrukcji piramidy, należało każdego dnia ustawić 330. Nawet gdyby były przygotowane cztery rampy, to jeszcze brakowałaby budowniczym siedmiokrotna ilość czasu. Dodatkowo ustawienie czterech ramp na wyższych poziomach montażu jest niemożliwe do wykonania z organizacyjnego punktu widzenia. Jeżeli jednak byłyby cztery rampy, to z kolei, po każdej z nich, co dziewięć minut, musiałby być transportowany jeden kamienny blok.
Jeden taki blok na godzinę, ostatecznie taka częstotliwość transportu na rampie jest do przyjęcia. Lecz w takim przypadku, gdy, zamiast co dziewięć minut jeden blok transportowany jest, co godzinę, czas budowy wydłuża się siedmiokrotnie. Budowa musiała w takiej sytuacji trwać, nie dwadzieścia a sto czterdzieści lat.
Istnieje sprawa, która w badaniach archeologicznych, potwierdza fakt wykonywania prac przy piramidach, za czasów faraona Cheopsa. Ślady, jak wskazują archeolodzy, mówią o zaangażowaniu olbrzymich sił i środków. Były w tamtych czasach, co wynika z odkrytych śladów, zorganizowane działania na olbrzymią skalę. Na tej podstawie, zostało przyjęte stwierdzenie, które określa, kto i kiedy zbudował piramidy. Jak w prosty sposób można wyliczyć w tak krótkim czasie nie było możliwe zbudowani tak dużych piramid.
Wyjaśnienie tej problematycznej kwestii, jest możliwe, gdy spojrzymy na wygląd drugiej, co do wielkości piramidy. Piramida Chefrena posiada inny wygląd a jest to związane z rozebraniem większej ilości warstw kamiennych bloków w jej wyższych partiach.
Na fotografii przedstawiającej obraz części ściany wschodniej piramidy Chefrena, możemy zobaczyć rzecz specyficzną. Pod warstwą niekształtnych skalnych bloków, które widoczne są na powierzchni obu piramid, tu na piramidzie Chefrena, odsłonięta część bloków zupełnie inaczej wygląda. Na wysoko położonym kilkudziesięciometrowej szerokości pasie, głębiej odkrytej zewnętrznej konstrukcji piramidy Chefrena, wyłaniają się kamienne bloki o proporcjonalnym wyglądzie.
Ta odsłonięta na pewnej wysokości piramidy warstwa skalnych bloków, pokazuje nam inną strukturę konstrukcyjną, ułożonych na piramidzie kamiennych bloków. Prezentują one dużą staranność wykonania i widoczną, większą odporność na erozję, która została spowodowaną czasem i uderzającymi w nie drobinami piasku.
Ten wizerunek ukazuje nam, istniejącą inną konstrukcję piramidy Chefrena, która jest przykryta dodatkowymi warstwami kamiennych bloków. Widoczne są tu, dwie kultury techniczne i dwa rodzaje materiału, z którego wykonane były kamienne bloki. Te ułożone w warstwach zewnętrznych, posiadają różne wielkości, tamte w głębi, wszystkie posiadają zbliżone do siebie wymiary.
Piramida, która wyłania się z pod warstw mało precyzyjnego poszycia jest inną konstrukcją. W odkrytym pasie widzimy część ukrytej piramidy schodkowej. Jednakowej wielkości kamienne bloki, ukazują harmonię konstrukcji. Odnosi się wrażenie, jakby parametry stopni były zsynchronizowane z wymiarami i kształtem całej teraz niewidocznej piramidy.
Już na pierwszy rzut oka widać, że są tu prezentowane dwa style i różne potrzeby. Pierwszy styl, widoczny w konstrukcji schodkowej, ukazuje piramidę, która może być urządzeniem do odbierania i wzmacniania dźwięku, odbieranego nawet z dużych odległości.
Drugi styl, którego główną cechą jest gładka i lśniąca powierzchnia, prezentuje potrzeby zdobnicze. Taki nurt kulturowy obowiązywał w starożytnym Egipcie i Faraon Cheops postanowił przystosować na potrzeby grobowca, jedną z istniejących już piramid schodkowych.
Takie zamierzenie wymagało podjęcia olbrzymiego przedsięwzięcia budowlanego. Pokrycie piramidy kilkoma warstwami, kamiennych bloków było zamierzeniem, które archeolodzy przyjęli jako postawienie całej budowli. W tym przypadku czas stu czterdziestu lat, mógł skrócić się do dwudziestu. Przy bardzo dobrej organizacji, dwadzieścia lat wytężonej pracy, mogło wystarczyć do pokrycia całej powierzchni piramidy.
Taka teoria jest wyjaśnieniem jednej zagadki, która polegała na tym, jakim cudem budowniczowie w dwadzieścia lat posadowili na konstrukcji piramidy dwa i pół miliona kamiennych bloków?
Jednak nie wyjaśnia innej zagadki, kto zbudował piramidy schodkowe i kiedy one powstały?
Tu w sukurs, może nam przyjść wizerunek Sfinksa, na którym jako świadkowie historii istnieją wyżłobienia spowodowane wodą.
 
Podstawowa teza Johna Westa i Roberta Schocha z Boston University, którzy przeprowadził badania geologiczne:
”to korozja wodna pozostawiła ślady na Sfinksie i była to woda deszczowa.”
Korozja powodowana wiatrem i wodą, pozostawiła dowody, w jaki sposób działają te czynników środowiska na rzeźbę Sfinksa.
Jest sprawą bezsporną, że obecnie, ale również w czasach faraonów, takiej wody, która mogłaby uczynić te wyżłobienia, w rejonie gdzie jest położona Giza, nie ma i nie było. W ostatnich pięciu czy sześciu tysiącach lat w tym rejonie Egiptu nie padały odpowiednio intensywne deszcze, z których woda mogłaby uczynić tak duże wyżłobienia. W czasie ostatnich dwunastu tysiącach lat, tego miejsca nie sięgało również morze, którego fale wypłukały żłobienia poziome jeszcze przed wodą deszczową.
Wizerunek rzeźby Sfinksa pokazuje nam, kilka istotnych szczegółów, które powstały na skutek działania wody i piasku. Pokazuje również zastanawiające szczegóły w postaci dziwnej powłoki, którą została pokryta rzeźba. Powłoki w stu procentach odpornej na działanie piasku niesionego wiatrem i wyjątkowo odpornej na działanie wody deszczowej. Dopiero woda morska poradziła sobie z to dziwną powłoką nałożoną cienką warstwą na Sfinksa. Po zniszczeniu powłoki w czasie, gdy poziom morza sięgał do wysokości głowy tej rzeźby, falująca woda w naturalnej skale, wypłukała charakterystyczne wyżłobienia. Na obrazie rzeźby widoczne są efekty działania morskiej wody, która sięgała, aż do brody.
Powierzchnia głowy, która znajduje się powyżej działania wody jest nienaruszona, wygląda jak nowa. Widoczne są tylko uszkodzenia mechaniczne takie, jakie uczynili wandale próbujący zniszczyć Sfinksa. Ta część rzeźby jest najwyżej położona i zawsze była najbardziej narażona na działanie wiatru niosącego piasek, który potrafi w odpowiednio długim czasie zeszlifować nawet najbardziej odporny materiał. Jednak na głowie nie ma nawet śladu po działaniu piasku. Nie ma również śladów działania wody deszczowej, która tak skutecznie wyrzeźbiła niższe partie powierzchni Sfinksa.
Woda deszczowa, również nie uczyniłaby zniszczeń w dolnych partiach rzeźby, gdyby uprzednio woda morska nie rozpuściła warstwy ochronnej. Taka kolejność erozji powierzchni Rzeźby, dowodzi, że Sfinks stał w tym miejscu w czasie, gdy na ziemi były zupełnie inne poziomy mórz i oceanów. Ta sytuacja dowodzi również, że po globalnej zmianie położenia lądów, w rejonie gdzie jest położona Giza padały przez dłuższy czas, ulewne deszcze.
Globalna zmiana położenia lądów na ziemi, może wydarzyć się w czasie zmiany położenia biegunów magnetycznych planety. Te zmiany podlegają cyklicznemu procesowi astronomicznemu i mogą wystąpić w czasie, co dwanaście tysięcy lat. Obecnie nasza planeta zbliża się do zakończenia kolejnego cyklu, łatwo, więc możemy obliczyć minimalny wiek Sfinksa i piramid. Piramid również, bo trudno przyjąć twierdzenie, że Sfinksa zbudowano w innym czasie, niż piramidy. Musiała to uczynić cywilizacja, która dysponowała odpowiednią technologią a cały zespół Gizy jest zbiorem skończonym i zsynchronizowanym, nie tylko wzajemnie, ale również w stosunku do określonych gwiazd i formacji zodiakalnych.
W jakim czasie nieznana nam cywilizacja, zbudowała ten zespół instrumentów w Gizie?
Mija czas ostatnich dwunastu tysięcy lat, okres, gdy poziomowi morza do wysokości Gizy brakuje około sto metrów. Z poziomych żłobień na Sfinksie wynika dowód, że taki poziom morskiej wody, dodatkowo odpowiednio zasolonej sięgał poziomu Sfinksa. Przez okres ostatnich dwunastu tysięcy lat w tym rejonie nie było odpowiedniego poziomu morza. Z tych okoliczności wynika, że żłobienia poziome powstały ponad dwanaście tysięcy lat temu.
W poprzednim okresie, taki poziom morza możemy przyjąć jako prawdopodobny, lecz nie oznacza to, że taki w tamtym czasie był. Jednak, jeżeli poziom morza w poprzednim cyklu istotnie był tak wysoki, to również w tamtym czasie, nie istniała możliwość zbudowania Sfinksa i piramid. Na terenie zalanym wodą nie było możliwości przeprowadzenia prac związanych z budową Sfinksa. By obliczyć minimalny wiek zespołu w Gizie należy dodać, nie mniej niż kolejne dwanaście tysięcy lat.
W konkluzji do kwestii wieku zespołu budowli Gizy, można przyjąć, że ich wiek należy szacować na minimum dwadzieścia cztery tysiące lat. A cel zbudowania tego zespołu instrumentów, to jego okresowe działanie podczas konfiguracji z gwiazdozbiorami zodiaku.
Pan Zastępów współpraca K12G.
Wto 17 Cze, 2008 11:15
|
Tekstów nie chce mi się przepisywać. 
