Wspomnienia

Jest wiele ksiazek, opisow dotyczacych zycia w obozach zagłady, ale przeciez jest tyle historii zwyklych ludzi, których przezycia nie "widziały światła dziennego".Są przekazywane z pokolenia na pokolenie.Napewno sa to ciekawe historie, ktore warto poznac.


Ja chce przedstawic fragmenty listu pewnej Kobiety. Kobiety, która trafiła do obozu w 1943 r. i przebywała w nim aż do Wyzwolenia. Znalazła się tam , bo jechała pociągiem , który zatrzymali hitlerowcy i wszystkich pasazerow przetransportowali do Oświęcimia.


Moj kochany mężu i synu

Jestem zdrowa i życze wam równiez tego. Otrzymałam od was list za co jestem bardzo wdzięczna. Narazie nie otrzymałam zadnej paczki, ale pisze i mysle, że dobrze robie. Drogi męzu , jest bardzo cięzko z żywnoscią. Jestem bardzo smutna i nie wiem czy do was wroce. Zamykam ten list i przesyłam serdeczne pozdrowienia.Caluje was i dziękuje za wszystko co dla mnie robicie.


Moja kochana rodzino

Bardzo serdecznie wam dziekuje za to co otrzymalam.Nie mam wielu przyjaciol. Nie przesylajcie mi produktow, ktore sie psują , gdyz popsuly sie wszystkie pomidory.Kiedy zdrożał chleb są cebule, jabłka. Cebul jest najwięcej. Chciałabym do was wrocic i wam podziekowac za wszystko co dla mnie robicie. Prosze was o pomoc, pomozcie jak mozecie. Dziękuje serdecznie .Goraco pozdrawiam.

Pią 31 Mar, 2006 20:35

Cóż, myślę, że to wiele mówi. Krótkie zdania na przydziałowej kartce, sprawdzone przez obozową cenzurę. A jednak nawet dzisiaj można wyczuć żal, bezsilność i chęć ujrzenia najbliższych.
Znasz ciąg dalszy historii

Cytat:

Jestem bardzo smutna i nie wiem czy do was wroce.

Wróciła

Pią 31 Mar, 2006 20:58

Wróciła. Nienawidziła Niemców do końca. A co ciekawe jej najstarszy syn uciekł przed Hitlerowcami do Niemiec / najciemniej pod latarnią / . Sam zgłosił sie na przymusowe roboty. Kiedy wojna się skończyła wrócił, ale nie sam. Przywiózł ze soba Niemke- żone. Ironia losu? Długo nie mieszkała w Polsce.Uciekła porzucając dziecko. Moja Babcia, bo o niej mowa troche uprzykszała jej życie. Po takich przejsciach nie dziwie się ludziom , ze nienawidza.

Pią 31 Mar, 2006 21:43

Żywa historia, nie z podręcznika a z życia. To więcej warte jak karta mastercard Bezcenne.

Pią 31 Mar, 2006 22:39

Niesamowite... Spotykam się często z relacjami b. więźniów Auschwitz, składanych w latach 70-tych albo teraz, czasem na moich oczach... ale nic mnie jeszcze nie ruszyło tak jak ten list...

Pon 14 Sie, 2006 21:16

Witam
Cieszę, się , że temat "odżył".Szkoda tylko, że tak mało historii.Nie wierze, że na tylu użytkowników forum nikt nie zna rodzinnych opowiesci z okresu okupacji.

Sro 16 Sie, 2006 9:38