Inne Oblicza Historii :: Zobacz temat

Pochwał: 6 · Generał dywizji Posty: 8068 Pochwał: 6 Skąd: Kraków

Feliks V był ostatnim antypapieżem średniowiecza. Panował od 1439 do 1449 r. Zanim został wybrany, był księciem Sabaudii (formalnie abdykował 6 stycznia 1440 r.). Według J.N.D. Kelly "Encyklopedia papieży", jego zwierzchność uznawała tylko Sabaudia i kilka mniejszych państw. Skądinąd wiadomo, że Feliks V mianował kardynałami Polaków: biskupa krakowkiego Zbigniewa Oleśnickiego oraz arcybiskupa gnieźnieńskiego Wincentego Kota. Oprócz tego mianował kardynałem także Aleksandra ks. Mazowieckiego, który był biskupem Trydentu (tego ostatniego w zamian za poparcie na soborze w Bazylei). Zastanawiam się wobec powyższego: które to "mniejsze kraje" należały do obediencji Feliksa V, oraz jaki był stosunek Polski i kościoła polskiego do niego (skoro tylu Polaków otrzymało z jego rąk najwyższe godności kościelne)?

Schütze Posty: 13 Skąd: OstPreussen

Żeby zrozumieć podejście Feliksa do Polaków, trzeba zrozumieć całą intrygę i gre, która pozwoliła mu zasiąść na piotrowym tronie.
Jak wiadomo poprzednik Feliksa – Eugeniusz IV mocno naraził sie ojcom soborowym, chcąc radykalnie ograniczyć ich zapędy we wprowadzaniu z życie zasad koncyliaryzmu i głoszeniu tez o wyższości zbierającego się na soborach episkopatu nad papiestwem. Jak nie wiadomo o co chodzi, wiadomo, że chodzi o pieniądze, bo sobór między innymi żądał części dochodów papieskich.
Eugeniuszowi nie pozostało nic innego jak rozwiązać sobór bazylejski – doszło więc do rozłamu w wyniku czego 300 członków soboru (w tym 7 biskupów) złożyło Eugeniusza z urzędu a w jego miejsce wybrało Amadeusza z Sabaudii – naszego rzeczonego Feliksa V.
Cóż, pozostało mu grać tak, jak zagrają mu jego mocodawcy. I tu swoją rolę zagrał kardynał Cesarinii.
Zorganizował on krucjatę przeciw Turkom, w której czołowa rola przypadła królowi Polski i Węgier Wladysławowi. Żeby coś chcieć, trzeba tez coś dać – to takie proste. Ktoś został kardynałem i miał władzę – a ktoś inny klęskę pod Warną w 1444. Jaki stosunek, kto i do czego miał oraz co z tego wynikło wiemy z historii

Pochwał: 6 · Generał dywizji Posty: 8068 Pochwał: 6 Skąd: Kraków

Schütze Posty: 13 Skąd: OstPreussen

Trudno dziś oceniać, kto personalnie z biskupów był niezadowolony z takich spraw obrotu. Nie dotarłem do żadnych źródeł o tym mówiących. Nie ulega jednak wątpliwości, że sam Oleśnicki miał wielu przeciwników swojej polityki polegającej na zachowaniu swojej pozycji za wszelką cenę. „Ustawiony” jak nikt inny, łapał się wszelkich sposobów, aby sytuacji tej nie zmieniać, no i mieć wpływ na ważne decyzje. Nie oszukujmy się w tamtym okresie duchowieństwo też „parło” na kasę i w tej mierze również między nimi dochodziło do sporów.
Po koronacji Władysława, w praktyce, to Oleśnicki sprawował władzę i skupieni wokół niego możnowładcy. Z przeciwników wymienia się Spytka z Melsztyna, sędziego poznańskiego Abrahama Zbąskiego oraz Jana Strasza z Kościelnik. O przeciwnikach z kręgów biskupich nic źródła nie wspominają, choć możemy się domyślać, ze w chrzescijańskiej zawiści kilku z nich (którzy się nie załapali na kąski) na pewno knowało przeciw kardynałowi.(to przecież takie ludzkie i jakże polskie).