Rumunia i wawelskie skarby

W 1939r. wywieziono część wyposażenia wawelskiej katedry, wg wspomnień jednego z uczestników tamtych wydarzeń zaraz na początku wojny wywiezione przez jakiegoś księdza do Rumunii. Jeden człowiek

Cytat:

Wczesną jesienią 1947 roku, po przeszło 8-mio miesięcznych poszukiwaniach, dostałem się w Bukareszcie do osoby, która mogła mi konkretnie powiedzieć, że istotnie wartościowe skarby kościelne wywiezione z Polski w czasie kampanii wojennej 1939 roku znajdują się w Rumunii.

dalej czytamy

Cytat:

Czekało tam dwóch zakonników, którzy zaprowadzili nas do drugiej podziemnej sali, gdzie zobaczyłem dwie wielkie walizy, a w nich piękne naczynia liturgiczne, monstrancje wysadzane brylantami, cyboria, złote pateny, kielichy. Poproszono mnie o podpisanie odbioru waliz wraz z zawartością i ponownie z opaską na oczach wróciliśmy do rezydencji przy ul Cusa Woda. Podziękowałem prowincjałowi za szybkie załatwienie sprawy i zapewniłem, że za parę dni przekażę skarby Kościołowi w Polsce i że nie będzie na ten temat żadnych wzmianek w polskiej prasie.

Cytat:

Z ciekawości zapytałem ojca prowincjała, na ile ocenia wartość tych skarbów. Odpowiedział mi, że ok. 10 mln dolarów amerykańskich, co w obecnych czasach odpowiada sumie 100 mln. dolarów.

Cytat:

W protokole zdawczo-odbiorczym z dnia 17 listopada 1947 roku czytamy jakie przedmioty znajdowały się w walizach. Są to: Cyborium z pokrywą, duże, 7 kielichów, wielkości średniej, 6 paten całych, wielkości średniej, 1 patena uszkodzona,1 mały kielich,1 puchar pozłacany,1 monstrancja artystycznie wykonana, wysadzana kamieniami kompletna, 1 monstrancja wysoka, brak aniołka, lupuli i drzwiczek, 1 monstrancja średniej wielkości, bez lupuli i drzwiczek, relikwiarz z krzyżem, cztery tacki do lovabo, dzbanek większy do lovabo oraz 4 mniejsze dzbanuszki do lovabo.

Cytat:

Przez Węgry, Czechosłowację i Polskę przejechaliśmy już bez większych kłopotów. Na trzeci dzień, po wczesnym śniadaniu ruszyliśmy do stolicy i wkrótce zameldowałem się w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz doręczyłem pocztę kurierską. Ministerstwo zawiadomiło księdza – wysłannika od kardynała Sapiehy, który już czekał w Warszawie i za jakąś godzinę oficjalnie przejął on dwie walizy ze skarbami kościelnymi. Zgodnie z obietnicą ministra spraw zagranicznych w prasie polskiej nie ukazała się żadna wzmianka.

Komunistyczne Ministerstwo informuje kardynała Sapiehę i oddaje złote precozja toż to niepodobne do tego okresu
Czy ktoś się spotkał z tą historią

Czw 16 Lut, 2006 0:28

siwy to nie byly najcenniejsze zabytki liturgiczne z katedy. w chwili wybuchu wojny w skarbu znajdowaly sie przedmioty stanowiace symbole polskiego dziedzictwa kulturowego. Te ktore opisales nie sa nawet opisane jako zabytki-symbole. Nie ma tam "ornatu Piotra Kmity" czy tym podobnych skarbow wawelskich. Jak wiesz te przedmioty zostaly "zabezpieczone" przez urzednikow GG i wpisane do katalogu najcenniejszych dziel sztuki przejetych w Polsce.
Zabytki wywiezione do Rumunii mogly wiec moim zdaniem posiadac przede wszystkim wartosc materialna i byc przedmiotami uzytkowymi, pewnie z XVIII lub XIX wieku. Osobiscie nie wierze tez ze ich wartosc w 1947 roku oceniono na 10 mln dolarow bo nawet wyceny najlepszych obrazow nie przekraczaly tej sumy. a wolalbym miec Leonarda niz 50 kielichow mszalnych majacych po max. 200 lat
Fakt wspolpracy rzadu z wladzami koscielnymi nie jest nienaturalny... cos wlasnie pisze o rewindykacji dobr koscielnych po II wojnie swiatowej. taka wspolpraca ukladala sie dosc dobrze (w zakresie odzyskiwania dobr kultury bo tak traktowano zabytki kosielne).
...ale to moje spekulacje. w tekscie jest za malo konkretow.
gdzies mialem fragmenty wspomnien jednego z ksiezy krakowskiej katedry. opisywal losy zabytkow w czasie wojny... jak sie dokopie do nich to dam Ci znac.
_________________
pozdr
robert_kudelski
...z nową stroną www.eksplorator.com,
używający sprzętu firmy PenElektonik

Czw 16 Lut, 2006 8:34

Cytaty pochodzą ze wspomnień exdyplomaty pracującego wtedy w Rumunii, teraz mieszkającego w Kanadzie.

Cytat:

Czekała tu na nas niespodzianka. Rumuńska straż graniczna po sprawdzeniu i ostemplowaniu naszych paszportów, stwierdziła, że chce otworzyć plandekę, która przykrywała nasz ładunek: walizy i książki pani Iłłakowiczówny, ale na to nie mogliśmy pozwolić. Walizy zwróciłyby ich specjalną uwagę, bo były ogromne i na pewno chcieliby zobaczyć, co w nich wieziemy. Nie mogliśmy pozwolić na rewizję, więc spokojnie i z uporem powtarzałem oficerom służby granicznej, że to jest poczta dyplomatyczna i nie mogę zgodzić się na kontrolę. W końcu pojawił się wyższy rangą oficer i powiedział, że jeśli nie zgodzimy się na rewizję, to musimy zawrócić. Kazałem szoferowi zastartować samochód i powiedziałem: ???Gazu, gazu, forsujemy szlaban”.

Prawie Bond w miniaturce

Czw 16 Lut, 2006 13:11

w latach 40. taki numer by nie przeszedl ostrzelano by samochod i tyle. cos za bardzo fantastyczna ta relacja...
_________________
pozdr
robert_kudelski
...z nową stroną www.eksplorator.com,
używający sprzętu firmy PenElektonik

Czw 16 Lut, 2006 19:04

Też tak myślę z upływem lat każdy jest bohaterem

Czw 16 Lut, 2006 22:46

Gdybys wiedzial kto jest ten owczesny eksdyplomata, co o nim sie wie itd. to bylo by mozesz troszke przejzysciej.

Sob 04 Mar, 2006 1:22