Sfinks

W 1949 r., Selim Hassan egipski profesor egiptologii wydał swoje magnum opus; sprawozdanie z prac archeologicznych w obrębie enklawy sfinksa.
Hassan zwrócił uwagę na kilka interesujących faktów:
- między murem otoczenia piramidy Cheopsa a murem Chefrena biegła niegdyś szeroki rów odprowadzający wodę deszczową, co związane jest w opinii badacza z datowaniem Sfinksa
- w północnej i południowej ścianie w której spoczywa Sfinks, wyrzeźbiono groby należące niewątpliwie do IV dynastii.
- Sfinksa w opinii badacz wyciosano przed końcem IV dynastii
- Hassan zauważył ponadto, iż pradawną świątynię Sfinksa, która niejako stanowiła przedsionek posągu, wybudowano z wapienia wyrąbanego w trakcie modelowania sfinksa
- na ścianach odnaleziono wiele wyżłobień charakterystycznych dla wielkości bloków piramidy.
- uznano że legowisko sfinksa potraktowano w przeszłości jako podręczny kamieniołom.
Głowę Sfinksa wyrzeźbiono z twardego, drobnoziarnistego kamienia, który okazał się bardzo odporny na działanie czynników atmosferycznych. Tułów zaś wykonano w głębiej położonej i znacznie miększej skale, która była mniej odporna niż skała z głowy sfinksa.
W rezultacie erozji miękkiego kamienia, pomiędzy podstawą a głową spowodowała ich kruchość.
Lew jak dziś się zakłada, miał niegdyś, wyrzeźbiony posąg władcy, usytuowany pomiędzy łapami. Z czasem jednak nic z niego nie zostało, poza kilkom wybrzuszeniami, a jeśli wierzyć ilustracją dotrwał on doi średniowiecza.
Ponadto sfinks stracił również brodę, a jej kawałki trafiły do różnych muzeów. Kamienna skóra łączyła ją kiedyś z tułowiem lwa, a koniec głowy sięgał czubka pomnika króla. Tak że broda razem z wcześniej wspominanym pomnikiem stanowiła solidną podporę dla głowy.
Sfinks wielokrotnie poddawany był renowacją m.in. odkryto ślady remontu z okresu rzymskiego.

Wszystkie dowody naukowe wskazują na okres Starego Państwa jako na datę powstania Sfinksa. Posąg najwyraźniej wyciosano przed końcem IV dynastii, twarz sfinksa mogła mieć wówczas rysy Chefrena lub Dzedefre – przyrodniego brata. Na skutek jego restauracji w okresie Nowego Państwa, dokładnie za panowania XVIII dynastii, Sfinks uzyskał nową twarz – typową stylistyce XVIII dynastii, być może Tutmozisa IV. Tułów Sfinksa – wykonany z miękkiego wapienia, niewątpliwie związany jest chronologicznie z okresem Starego Państwa.

Sro 28 Maj, 2008 16:52

Re: re

Red Dragon napisał:

(...) kiedyś Sahara tętniła życiem, najprawdopodobniej rosła tam dżungla i takie tam. I tutaj teoria i wielkim sruuu z kosmosu pasuje idealnie; coś prz*****liło w Saharę, zniszczyło tamtejszą ewentualną cywilizację, której eastern frontiers był właśnie dzisiejszy Egipt.

Sahara nie zawsze była pustynią, to jest pewne i dowiedzione. Z tą asteroidą to nie takie proste, bo zeszklone artefakty znajdywane m.in. na Saharze nie mogły powstać w wyniku prostego uderzenia. To musiało być coś innego, coś gorącego, porównywalnego z wybuchem jądrowym. Być może kometa. To jednak nie wyjaśnia obecności takich artefaktów w wielu miejscach, m.in. na pustyni Mojahe czy w Dolinie Śmierci. Być może obok Ziemi przeszła potężna kometa, a w wyniku oddzielenia się jej fragmentu powstały mniejsze fragmenty, które spadły w różne rejony globu.

Sro 13 Sty, 2010 12:45